บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 26 หน้า 3
“แต่ดาวนิลจะปล่อยให้ช่อเอื้องรู้เรื่องนี้ไม่ได้ เมื่อกี้วิไลเจอช่อเอื้องที่นี่แล้วด้วย”
“อย่างงี้เรายิ่งต้องรีบไปตกลงกับคุณจิดาภาหรือเปล่าคะ ถ้าเขาแฉทุกเรื่องกับทุกคน เราจะยิ่งซวยกันหมดนะคะ!”
ดาวนิลยังห่วงน้อง “แต่ว่า...”
“ถ้ายัยนั่นมันยอมกลับคำพูด ปัญหาก็จะจบ เราต้องรีบแล้วนคะ มัวแต่ชักช้าน้องไม่กลัวเขาไปบอกคุณทรงพลหรือไงคะ” ดาวนิลนิ่งไป หลิวหลิวเปิดประตูรถ “รีบไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวจะไม่ทันการ”
หลิวหลิวดึงกุญแจรถมา “มานี่พี่ขับเองค่ะ”
หลิวหลิวรีบขึ้นรถไปสตาร์ทรถ ดาวนิลทั้งห่วงน้องทั้งห่วงเรื่องทรงพล แต่ก็ตัดสินใจเปิดประตูรถขึ้นรถไป พอขึ้นรถมา ดาวนิลยังคงมองที่กระจกหลังด้วยความพะวง หลิวหลิวขับรถออกไป เห็นครูคำปันค่อยๆเดินออกมาที่ถนน ดาวนิลรีบหันไปมอง “เสียงรถคุณดาวนิล..คุณดาวนิล”
ครูคำปันที่รีบเดินล้มลงที่ถนน ดาวนิลเห็นก็ตกใจ “พี่หลิวหลิวจอดรถค่ะ”
“อะไรกันคะ”
“จอดรถเดี๋ยวนี้ค่ะ!!”
ดาวนิลเปิดประตูรถแล้ววิ่งลงไปดูครูคำปัน รีบพยุงครูคำปันให้ลุกขึ้นยืน หลิวหลิวรีบวิ่งตามมาด้วยความร้อนรน หันมองกลัวคนมาเห็นครูคำปันจับปลายมือดาวนิล “คุณดาวนิล คุณดาวนิลหรือเปล่าครับ”
ครูคำปันยิ้ม ดาวนิลมองพ่อ น้ำตาไหลออกมา หลิวหลิวเริ่มเห็นท่าไม่ดี”
“ทำไมมาเดินตรงนี้ล่ะตา แล้วนี่หลานไปไหนล่ะ”
“คุณดาวนิลจะกลับแล้วเหรอครับ ผมไม่ได้เจอคุณดาวนิลมาที่บ้านนี้ตั้งนาน”
ดาวนิลมองพ่อ หลิวหลิวที่เห็นท่าไม่ดีรีบพูดขึ้นมา
“น้องดาวนิลเขายุ่งม้ากกกน่ะตา นี่ก็ต้องรีบกลับแล้ว ใช่ไหมคะน้องดาวนิล”
หลิวหลิวแกะมือดาวนิลออกจากแขนครูคำปัน “อ้อ เหรอครับ ผมขอโทษนะครับที่รบกวนเวลา”
หลิวหลิวพยายามลากดาวนิลออกไป แต่ดาวนิลไม่ขยับตัว
“ผมแค่อยากทักทาย คุยกับคุณดาวนิลแล้ว....เหมือนได้คุยกับลูกสาวผม ทำให้ผมหายคิดถึงเค้าไปได้บ้าง”
ดาวนิลฟังแล้วสงสารพ่อจับใจ
“ไว้ผมรอตอนคุณพอมีเวลาก็ได้ครับ” ดาวนิลมองหน้าพ่อ ครูคำปันยิ้มให้ดาวนิล “ผมจะรอนะครับ”
ครูคำปันค่อยๆหันหลังเดินเข้าบ้าน ดาวนิลทนไม่ได้พูดขึ้นมา “เดี๋ยวค่ะ!”
ครูคำปันนิ่งไป