บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 27 หน้า 2
“จะได้ไม่เกะกะใคร แล้วก็ไม่ต้องให้ใครมาทำให้เสียใจด้วย”
เทวัญหันมองหน้าทรงพลให้พูดอะไรบ้าง
“พี่จะให้ผมพูดอะไร นี่ผมไม่ได้ไล่นมออกจากบ้านซะหน่อย”
“ไม่ไล่ก็เหมือนไล่ ทำเหมือนเราเป็นส่วนเกินขนาดนี้ นมไปขอเขาอยู่ที่บ้านพักคนชราซะดีกว่า”
“นมจะพูดทำไม นมไม่ไปอยู่แล้ว”
“นมจะไป! คุณพลรอดูก็แล้วกัน”
“ทั้งสองคนใจเย็นๆก่อนได้ไหมครับ”
“ก็นมน้อยเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ ไม่ยอมฟังอะไรซักอย่าง”
“คุณพลก็ไม่ฟังอะไรนมเลยเหมือนกัน”
“แล้วจะประชดกันเพื่อให้ได้อะไรขึ้นมาครับ นมก็รู้ว่าไอ้พลรักนมแค่ไหน ส่วนแกไอ้พล ในบรรดาเราสามคน นมเขาก็รักแกที่สุด ทำไมไม่ใช้เหตุผลคุยกัน” ทั้งคู่ยอมเงียบ เทวัญถอนหายใจ เทวัญพูดกับนมน้อย
“ทรงพลโตแล้วนะครับนม ถ้ามันจะแต่งงานกับใคร ก็ปล่อยให้มันตัดสินใจเองเถอะครับ”
นมน้อยมองหน้าเทวัญ “แปลว่าคุณเทวัญเห็นด้วยที่คุณพลจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้เหรอคะ”
เทวัญนิ่งไปก่อนตัดสินใจ “ครับ”
“แต่ว่าเรื่องที่เขาโกหก...”
“ดาวนิลเขาไม่ได้โกหกแน่ๆครับนม ผมมั่นใจ” เทวัญเงียบ
“งั้นคุณพลก็ให้เขาเอาหลักฐานมาให้นมดูได้ไหมคะ จะเป็นแค่รูปถ่ายหรืออะไรก็ได้ที่ยืนยันว่าเขาเคยอยู่เมืองนอกจริง แค่เขาแสดงความบริสุทธิ์ใจให้เห็นซักเรื่อง นมจะไม่ถามเรื่องอื่นอีก แล้วนมก็จะยอมให้คุณพลแต่งงานกับเขา”
“แต่ว่านมครับ..”
ทรงพลพูดแทรกขึ้นมา “ตกลงครับ ถ้านมต้องการแค่นั้นจริงๆ”
“ค่ะ”
เทวัญพูดเบาๆกับทรงพล “แกไม่ถามคุณดาวนิลเขาก่อนหน่อยเหรอ”
“แค่รูปถ่ายซักใบคงไม่ได้หายากหรอกพี่” ทรงพลพูดกับนมน้อย “นมสัญญาแล้วนะครับ”
“นมพูดคำไหนก็ต้องเป็นคำนั้นแน่นอนค่ะ คุณพลนั่นแหละค่ะ ไปบังคับผู้หญิงคนนั้นให้ได้ละกัน”
ทรงพลยิ้มอย่างมั่นใจ กลายเป็นเทวัญที่รู้สึกลำบากใจ