บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 15 หน้า 3
ทรงวุฒิแซว “อย่างนมยังต้องการกำลังเสริมด้วยเหรอครับ จับได้ว่าพี่จิโกหกเรื่องไม่สบาย แล้วยังสงสัยว่าพี่ดาวนิลมีพิรุธเรื่องประวัติส่วนตัวอีก นี่นมเป็นเอฟบีไอ (หน่วยสืบราชการลับ) ปลอมตัวมาหรือเปล่า?!”
“คุณวุฒิ นมซีเรียสนะคะ”
“ผมพูดจริงๆนะ จากประสบการณ์ นมไม่เคยเดาอะไรผิดเลยซักครั้ง ถ้านมไปเป็นหมอดู ป่านนี้คงรวยเละ แต่คราวนี้นมญาณทิพย์ไม่น่าจะถูก”
“ทำไมล่ะคะ”
“ก็หนึ่งในข้อสันนิษฐานของนมคือพี่เทวัญรู้จักกับพี่ดาวนิลมาก่อน... คนอย่างพี่เทวัญเนี่ยนะจะไปรู้จักผู้หญิงที่ไหน” พูดเสร็จทรงวุฒินึกได้แล้วเงียบไป
ความทรงจำทรงวุฒิที่เคยเจอเทวัญเดินกับดาวนิลที่เห็นแค่ด้านหลัง ทรงวุฒิพึมพำกับตัวเองเบาๆ “ไม่น่าจะใช่”
ปัจจุบัน นมน้อยพูดขึ้นมา “นมก็พยายามไปเรียบๆเคียงๆถามแล้ว คุณเทวัญก็ไม่สนใจ หรือว่าสัญชาตญาณนมจะผิด แต่ไม่น่าเป็นไปได้”
“ไม่น่าใช่” ทรงวุฒิรู้ตัวแล้วจะพยายามเปลี่ยนเรื่อง “เพราะเขาเป็นแฟนใหม่พี่พลหรือเปล่าครับ สัญชาตญาณนมเลยไม่ชอบเขาไว้ก่อน ระวังนะไปจับผิดเขามากๆ เกิดเขาเลิกกับพี่พล แล้วพี่จิกลับมาดามแผลใจล่ะก็....”
“ไม่ต้องมาขู่นมเลย ก็เพราะแบบนี้ตอนนี้นมถึงได้ยอมเงียบๆไม่โวยวายอะไร แล้วช่วงนี้เขาก็ไม่ค่อยมาที่บ้านนี้ด้วย อ้างว่าติดถ่ายละคร”
ทรงวุฒิหัวเราะ “เค้าช่างไม่รู้อะไรเล้ยยย ว่าหนีหน้าไปก็เท่านั้น ไม่มาให้ซักตรงๆ นมก็มีวิธีสืบความจริงทางอื่นอยู่ดี”
นมน้อยหยิกแก้ม “แหม ไม่เสียแรงเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก กินข้าวเยอะๆนะคะ ไปทำงานมาผอมไปตั้งเยอะ”
นมน้อยจัดแจงตักอาหารให้ทรงวุฒิ ทรงวุฒิแอบคิดเรื่องเทวัญกับดาวนิล
บ้านเทวัญ เทวัญเดินกลับเข้ามาในบ้าน เจอทรงวุฒินอนอยู่ที่โซฟา
“อะไรกันเจ้าวุฒิ บ้านตัวเองไม่มีนอนเหรอ” ทรงวุฒิงัวเงียตื่น
“กลับมาแล้วเหรอพี่ กี่โมงแล้วเนี่ย... ชีวิตพี่นี่ ไม่คิดจะทำอะไรอย่างอื่นนอกจากตรวจคนไข้เลยเหรอ”
“แกนี่ แอบมานอนบ้านคนอื่น แล้วยังจะมาว่าเจ้าของบ้านเขาอีก”
“ผมพูดเพราะเป็นห่วง”
“มาอ้อนจะเอาอะไร ทำงานแล้วก็ใช้เงินที่ตัวเองหาสิ เออ เห็นพลบอกว่าแกไปดูงานที่กระบี่ตั้งหลายอาทิตย์ ได้เรื่องเหมือนกันนะเรา” ทรงวุฒิเอานิ้วชี้แตะปาก