บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 23 หน้า 2
“มันก็...ให้เยอะเหมือนทุกทีนั่นแหละ เยอะกว่าเดิมด้วย แค่ข้าจะเก็บไปทำบุญที่วัด เป็นเจ้าภาพกองกฐินคนเดียว พอใจมะ”
แม่ค้ายิ้ม “จ้า ทำได้จริง ชั้นจะอนุโมทนาสาธุด้วย” ป้าบัวเอาของใส่ถุงเองแล้วเดินออกไป แม่ค้ามองอย่างรู้ทัน
ร้านคุณนายติ๊ด
“มันทำงานอยู่ที่นี่ตั้งนาน ไม่รู้ได้ยังไงว่ามันเป็นใคร มาจากไหน”
“ก็ตอนนั้นติ๊ดไม่รู้จะสนใจถามประวัติมันทำไมนี่คะ ก็แค่ลูกจ้างในร้าน ตอนคุณเทวัญพามา ติ๊ดยังนึกว่าคุณหมอทำมันท้อง ที่ไหนได้ก็แค่เด็กใจแตกที่คุณหมอช่วยไว้ ติ๊ดไม่อยากลดตัวไปเสวนากับมัน”
“เลยจิกหัวใช้งานอย่างเดียวค่ะ”
“แล้วมันไม่เคยพูดถึงญาติ พ่อแม่พี่น้องมันเลยเหรอไง”
“มันมีพ่อกับน้องค่ะ ที่มันชอบบอกว่าต้องโอนเงินไปให้ไงคะ”
“จริงด้วยค่ะ มันยังบอกว่าเอาลูกไปฝากพ่อกับน้องมันเลี้ยงที่บ้านนอก”
“งั้นพ่อกับน้องมันหายหัวไปไหน มันเล่นละครออกทีวีขนาดนี้ ยังจะเงียบอยู่ได้”
“ติ๊ดว่ามันก็คงร่วมมือกันเป็นแก๊งต้มตุ๋นทั้งบ้านนั่นแหละค่ะ”
“หรือไม่คนอย่างมันก็อาจจะลืมกำพืดตัวเอง ได้ดีเลยทิ้งพ่อทิ้งน้องมันก็ได้”
“ไม่น่าหรอกค่ะ หนูเห็นมันทำงานได้เงินเท่าไหร่ มันโอนให้น้องหมดเลยนะคะ หนูว่ามันเป็นคนดี”
ผึ้งเงยหน้าเห็นจิดาภาส่งสายตาดุใส่รีบเปลี่ยนคำพูด “แต่สร้างภาพ จริงๆแล้วมันเล้วเลวนะคะ”
“จริงค่ะ ดูสิคะ มันหักหลังติ๊ด ไม่เคยเห็นบุญคุณที่ติ๊ดเคยช่วยเหลือมันมาก่อนเลย เสื้อร้านติ๊ดซักตัวยังไม่เคยช่วยใส่โปรโมทออกงาน”
จิดาภาพูดตัดขึ้นมา “แล้วทำยังไงถึงจะสืบได้ว่าพ่อกับน้องมันอยู่ไหน ถ้าสองคนยอมพูด นังดาวนิลมันคงแก้ตัวไม่ออก”
คุณนายติ๊ดทำท่าคิด “นั่นสิคะ ทำยังไงดี” คุณนายติ๊ดเริ่มเดิน “ติ๊ดคิดไม่ออก มันติดๆอะไรซักอย่าง”
คุณนายติ๊ดหยุดยืนที่เสื้อผ้าแล้วจับเสื้อตัวเองไปมา “เอ..ทำยังไงถึงจะคิดออกดีนะ”
จิดาภาถอนหายใจแบบรู้ทัน “ซักห้าชุด สมองจะแล่นขึ้นมะ”
คุณนายติ๊ดหัวเราะ “ไอเดียปิ๊งขึ้นมาเลยค่ะ คุณจิดาภาจะไปสืบเองทำไมให้เหนื่อย แถมเราจะดูเป็นนางร้ายอิจฉานางเอกด้วยนะคะ ไม่ดีค่ะ”
“แล้วจะให้ทำยังไง”