บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 7 หน้า 2

เจ้าฟ้าสุทัศ : หยุด...

เจ้าจอมราตรีและบุษบาบรรณ์เงยหน้าขึ้นมอง พิมานเห็นบุษบาบรรณ์ เขาดีใจเป็นอย่างยิ่ง

เจ้าฟ้าสุทัศ : เจ้าจอมราตรี ไม่ได้พบกันเสียนาน เป็นสุขสบายดีเหรอคะ

เจ้าจอมราตรี : หม่อมฉันเป็นสุขสบายดีเพคะ...

เจ้าฟ้าสุทัศ : แล้วนี่...ไปไหน มาไหน กันมาล่ะคะ

เจ้าจอมราตรี : หม่อมฉันกราบทูลลาองค์สมเด็จพระพันวัสสากลับเรือนไปเสีย 5-6 วัน..นี่ก็ถึงเวลากลับมาเข้าเฝ้าแล้วเพคะ

เจ้าฟ้าสุทัศ : ชั้นดีใจนะที่ได้เจอ...

เจ้าฟ้าสุทัศสั่งมหาดเล็ก : ไปได้...

พิมานยิ้มด้วยความดีใจที่ได้เจอบุษบาบรรณ์ เด็กสาวก็มองเขาด้วยความดีใจเช่นกัน ขบวนเสด็จของเจ้าฟ้าสุทัศผ่านไป

ตำหนักสมเด็จพระพันวัสสา พระราชฐานชั้นใน สมเด็จพระพันวัสสาประทับอยู่ท่ามกลางนางข้าหลวงซึ่งกำลังแกะสลักผลไม้ และ ร้อยมาลัย ตรงกลางโถงเจ้าจอมราตรี และบุษบาบรรณ์ หมอบเข้าเฝ้าอยู่

สมเด็จพระพันวัสสา : ฉันเบาใจที่คุณจอมกับบุษบากลับเข้ามาอยู่ซะในวัง ได้ยินพระเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์รับสั่งว่าทัพหลวงของพระเจ้าอลอองพญา เคลื่อนพลเข้ามาใกล้พระนครเต็มที

เจ้าจอมราตรี : เจ้าคุณพี่ฝากให้หม่อมฉันกราบบังคมทูลว่ายังคงสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอย่างไม่เสื่อมคลายเพคะ และย้ำให้หม่อมฉันกราบบังคมทูลว่า อย่าทรงมีพระวิตกกังวลในการศึกครั้งนี้แต่อย่างใด เจ้าคุณพี่จะถวายชีวิตเพื่อปกป้องพระนครอย่างสุดกำลังเพคะ...

สมเด็จพระพันวัสสา : ฉันภูมิใจในตัวเจ้าคุณพิชัยฯ เสียเหลือเกิน ช่างเกิดมาสมเป็นขุนนางนักรบคู่แผ่นดิน บุษบากลับไปอยู่กับพ่อเจ้า แล้วสบายใจขึ้นมามาก ใช่มั้ย

บุษบา : เพคะ...

สมเด็จพระพันวัสสา : ดีแล้ว นี่ก็ใกล้เวลาฝึกฝ้อน ฝึกรำของเจ้าสินะ ขาดเสียหลายวัน ได้ยินคุณท้าวบ่นถึงอยู่ ไปเถอะ บุษบา

บุษบาบรรณ์ถวายบังคมแล้วออกไป