บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 11 หน้า 3

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : ไม่แน่นะสิน ทองด้วง อีกไม่ช้าไม่นาน ข้าจะได้ขุนศึกฝีมือดีแห่งกรุงศรีมาแทนเจ้าทั้งสองคนข้างกายข้า ขยันเข้าไว้นะลูก ขยันเข้าไว้นะพิมาน พอเจ้าสองคนโตเป็นหนุ่ม สินกับทองด้วงก็คงจะแก่ซะแล้ว

มหาดเล็ก : พระอาญาไม่พ้นเกล้า พระยาพลเทพขอราชทานเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าค่ะ

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : เข้ามาได้

พระยาพลเทพถือพานใหญ่มีห่อทองบรรจุทองคำถวายราชสำนัก คลานเข้ามาถวายบังคม

พระยาพลเทพ : ขอเดชะใต้ฝ่าละองธุลีพระบาท ข้าพระพุทธเจ้าขอพระราชทานนำทองและเงินขึ้นทูลเกล้าถวายเพื่อโดยเสด็จพระราชกุศลประจำปีพะย่ะค่ะ ในครานี้ ข้าพระพุทธเจ้าขอพระราชทานถวายเพิ่มขึ้นอีก 50 ชั่ง เพื่อเฉลิมพระบารมีอันเหนือเกล้าเหนือกระหม่อมอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ที่ทรงชนะศึกพระเจ้าอลองพญา และทำให้กรุงศรีกลับคืนสู่สภาวะปกติโดยเร็วที่สุด...นับว่าทรงมีบุญญาธิการอย่างที่ไม่มีใดเปรียบ แม้แต่องค์มหาราชาแห่งกรุงอังวะก็ยังทรงพ่ายต่อพระมหาบารมีจนกระทั่งพสกนิกรแซ่ซ้องไปทั้งแผ่นดิน

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ : ขอบใจนะ...ท่านเจ้าคุณ

เรือนเจ้าพระยาพิชัย ปัจจุบันมิติ บุษบาบรรณ์ยังเฝ้ารอคอยการกลับมาของพิมาน

คุณทองหยิบ : พี่ลูกจันทน์ คุณทองหยิบสงสารคุณอาเจ้าขาจังเลย คุณพระจำอะไรไม่ได้เลย

ลูกจันทน์ : ประเดี๋ยวคุณพระก็จำได้เองแหละเจ้าค่ะ คุณทองหยิบ โลกข้างนอกมันก็ผ่านมาตั้งสองร้อยกว่าปีแล้วไม่ใช่รึเจ้าคะ

คุณทองหยิบ : ไปล่ะ

ลูกจันทน์ : จะไปไหนรึเจ้าคะ คุณทองหยิบ

คุณทองหยิบ : ก็ไปตามหาคุณพระท่านให้มาหาคุณอาเจ้าขายังไงล่ะ พี่ลูกจันทน์

ลูกจันทน์ : แล้วอย่าเถลไถลไปไหนไกลนะเจ้าคะ คุณทองหยิบ

คุณทองหยิบ : จ้ะ พี่ลูกจันทน์

โรงแรมศาลาอยุธยา พระนครศรีอยุธยา ปัจจุบัน พิมานนอนหลับอยู่บนเตียง ส่วนวายุนอนหลับอยู่บนโซฟามีหมอนและผ้าห่มคลุมร่างอย่างสบาย คุณทองหยิบมาเคาะหน้าต่างเรียก

คุณทองหยิบ : จ๊ะเอ๋

วายุตกใจตื่น ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วรีบเปิดประตูออกไปดู แต่กลับไม่เจอใคร ทันใดนั้นจอโทรทัศน์ก็เปิดขึ้นมาเองเป็นภาพของบุษบาบรรณ์