บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 13

ศรีอโยธยา ตอนที่ 13

โถงเรือนพระยาพิชัยฯ ปัจจุบัน มีการแสดงหุ่นหลวงโบราณ พิมาน ยังคงนอนหลับอยู่ในที่เดิม เขาลืมตาตื่นขึ้น แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง

พิมาน : แปลกจัง ผมรู้สึกเหมือน ผมนอนอยู่ที่นี่ไม่ได้ออกไปไหนเลย

บุษบาบรรณ์ :  คุณพระออกไปข้างนอก...เพียงแค่กึ่งโมงยามเท่านั้นเจ้าค่ะ

พิมาน : แต่ผมออกไปข้างนอกตั้ง 14 – 15 ชั่วโมงนะครับ

บุษบาบรรณ์ : นั่นคือ...ความแตกต่างระหว่างโมงยามข้างนอกกับในเรือนนี้เจ้าค่ะ

พิมาน : แม้แต่น้ำมะตูมก็ยังอยู่ที่เดิม รสชาติก็เหมือนเดิม

คุณทองหยิบ : คุณทองหยิบก็ยังเหมือนเดิมนะเจ้าคะ

พิมาน : คุณเองกับทุกคนที่นี่ก็ยังอยู่ใส่ชุดอยู่เหมือนเดิม มีแต่หุ่นหลวงเท่านั้นที่เพิ่มขึ้นมา หุ่นหลวงของคุณงามมากเลยนะครับ ผมไม่เคยเห็นมาก่อน

บุษบา : คุณพระเคยเห็นมาก่อนเจ้าค่ะ

พิมานสวนขึ้นมาในทันที แต่จำไม่ได้ใช่ไหมครับ ปกติความทรงจำของผมนับว่าดีเลิศมาตั้งแต่เด็กนะครับ แต่ตั้งแต่ผมได้พบคุณในเรือนนี้ รู้สึกเหมือนว่า ผมกลายเป็นคนโง่สมองทึบยังไงก็ไม่รู้

พิมานหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

บุษบาบรรณ์ : นั่นอะไรรึเจ้าคะ...

คุณทองหยิบ : โทรศัพท์มือถือ

พิมาน : คุณไม่รู้จักจริงๆ เหรอครับ

บุษบาบรรณ์ : ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยเจ้าคะ

พิมาน : มันคือโทรศัพท์มือถือครับ

บุษบาบรรณ์ : เขาเอาไว้ทำอะไรกันรึ...เจ้าคะ

คุณทองหยิบ : เล่นเกมก็ได้

พิมาน : มันทำได้หลายอย่างเลยครับ...จนกลายเป็นอวัยวะใหม่ของมนุษย์ไปซะแล้ว

บุษบา : อวัยวะ..แปลว่าอะไรรึเจ้าคะ

พิมาน : อวัยวะ ก็คือ..ส่วนหนึ่งของร่างกาย ของชีวิตครับ...คือ ผมหมายความว่าไอ้เจ้าโทรศัพท์มือถือ มันกลายเป็นส่วนสำคัญในร่างกายของมนุษย์ไปซะแล้ว

บุษบาบรรณ์ : มันจะเป็นแบบนั้นไปได้อย่างไหรรึเจ้าคะ.