บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 13 หน้า 5

พระราชวังบวรบพิตรพิมุขพระองค์แรกแห่งราชวงศ์บ้านพลูหลวงเช่นเดียวกับย่า เพราะฉะนั้นขอให้เจ้าให้เคารพนับถือท่าน เช่นเดียวกับเคารพนับถือย่า

เจ้าฟ้าสุทัศ : หลานจะจดจำไว้ชั่วชีวิตพะย่ะค่ะ หลานคงจะต้องทูลลาแล้ว ฉันลานะคะคุณจอมราตรี

เจ้าจอมราตรี : ขอให้ทรงพระเจริญยิ่งยืนนานเพคะ

เจ้าฟ้าสุทัศ : ขอบใจนะคะ คุณจอมราตรี

สมเด็จพระพันวัสสา : ขอให้หลานทรงมีพระทัยที่แข็งแกร่งประดุจพระภูผาใหญ่ เต็มเปี่ยมไปด้วยพระเมตตาต่ออาณาประชาราษฎร ประดุจพระมหาสมุทรอันกว้างไกล ขอให้ทรงเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรแก่มวลมนุษย์ และสรรพสัตว์ทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในผืนแผ่นดินศรีอโยธยา

เจ้าฟ้าสุทัศ : พะย่ะค่ะ สมเด็จย่า

เรือนพระยาพลเทพ พระกำนัลนารีสังข์ และ พระยาพลเทพนั่งอยู่ที่โถงเรือน

กำนัลนารีสังข์ : เจ้าคุณพี่ทราบเรื่องหลานชายสุดที่รักของเจ้าคุณพี่ ได้เป็นคุณพระรึยังเจ้าคะ

พระยาพลเทพ : ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่า พิมานมันจะมีบุญวาสนาได้เร็วแบบนี้

กำนัลนารีสังข์ : มันก็ต้องเร็วสิเจ้าคะ เจ้าคุณพี่ เพราะทรงแต่งตั้งทูลกระหม่อมสุทัศขึ้นเป็นสมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ แถมยังมีพระราชบัญชาให้จัดเตรียม พระราชวังจันทร์ให้เป็นที่ประทับ ส่วนคุณพระพิมานของเราก็มีตึกประจำตำแหน่งหัวหน้ามหาดเล็กในพระราชวังจันทร์เป็นที่เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ เจ้าคุณพี่

พระยาพลเทพ : คอยดูสิ วันหนึ่งเมื่อทูลกระหม่อมสุทัศครองราชย์สมบัติแล้วล่ะก็ พิมานมันจะต้องเป็นใหญ่ในแผ่นดิน ไม่เสียแรงที่ยอมส่งมันไปอยู่ในวังนับเป็นสิบปี

กำนัลนารีสังข์ : มันต้องกินตำแหน่ง พระยา หรือ เจ้าพระยา แซงหน้าเจ้าคุณพี่เป็นแน่แท้ทีเดียวเชียว เพราะทูลกระหม่อมสุทัศ ท่านทรงรักของท่านเป็นนักหนา น้องนี้อิจฉานัก เพราะตำแหน่งพระกำนัลนารีเป็นได้แค่คุณพระ ไม่มีเลื่อนขั้นเป็นพระยากำนัลนารี หรือ เจ้าพระยากำนัลนารี น้องอดเป็นใหญ่เป็นโตเลยเจ้าค่ะ

พระยาพลเทพ : ไม่ต้องไปอิจฉาหลานมันเลยสังข์ แค่นี้ โชคก็เข้าข้างเราอย่างมหาศาลแล้ว...

กำนัลนารีสังข์ : เข้าข้างยังไงเหรอเจ้าคะ เจ้าคุณพี่

พระยาพลเทพ : เพราะว่าในแผ่นดินหน้า...ตระกูลของเราก็จะมีอำนาจเหนือกว่าราชสำนักยิ่งขึ้นไปอีกล่ะสิ ในแผ่นดินนี้ เราได้เปรียบช้าราชสำนักคนอื่นๆ ก็เพราะเงินของเราเท่านั้น แต่ว่าในแผ่นดินหน้า คนของเราจะเป็นผู้ที่ใกล้ชิดสนิทพระองค์ ยิ่งไปกว่าคุณสิน คุณทองด้วง และคุณบุนนาคอีก แม้แต่เจ้าพระยาพิชัยในแผ่นดินนี้ก็ตาม