บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 10 หน้า 5

พระนครศรีอยุธยา ปัจจุบัน พิมานนอนอยู่ใต้ต้นกร่างใหญ่ เขาค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น พิมานลุกขึ้นนั่งแล้วพยายามทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขารู้สึกแปลกใจเป็นอย่างยิ่งว่าเหตุใดเวลานี้จึงเป็นเวลากลางวันแสกๆ เขามองดูนาฬิกาข้อมือซึ่งบอกเวลาสองทุ่มครึ่ง พิมานค้นหาโทรศัพท์มือถือ แล้วรีบลุกขึ้นยืน

พิมานเดินออกมาที่ถนน โบกมือเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้าง

พิมาน: พี่รู้ไหม กองถ่ายหนังอยู่ที่ไหน

มอเตอร์ไซค์รับจ้าง: รู้ครับ

พิมานขึ้นซ้อนท้าย: งั้นไปส่งผมที่นั่นเลย

วายุขี่ม้าเข้ามาในฉาก เขาเห็นศพบิดาและมารดาที่จมกองเลือด

วายุ(พูดบทเป็นภาษาจีน) พ่อ แม่ ลูกขอโทษที่มาไม่ทัน พ่อ แม่ ลูกขอสาบานว่าแค้นนี้ต้องถูกชำระ

มอเตอร์ไซค์รับจ้างแล่นเข้ามาในกองถ่าย พิมานลงจากรถแล้วจ่ายเงินให้คนขับ เขาเดินตรงไปยังบริเวณที่มีกองถ่ายทำ ม.ล.พวงแก้วและอาคม กำลังจดจ่ออยู่กับการถ่ายทำ จึงไม่ได้สังเกตเห็นพิมาน

ผู้กำกับ: คัท..

ผู้ช่วยผู้กำกับ: สุดยอดเลยวายุ

วายุ: ขอบคุณมากนะครับ

วายุหันมาเห็นพิมาน เขาแทบไม่เชื่อสายตา

วายุ: เฮ้ย เฮ้ย พี่

อาคมหันมาเห็นพิมานเช่นกัน

อาคม: พิมาน

วายุ: หายไปไหนมาตั้งหลายวัน....เป็นห่วงกันแทบแย่เลยครับ คุณน้าครับ พี่พิมานกลับมาแล้วครับ

ทั้งสี่คนพากันมานั่งคุยที่ลานกว้างบริเวณโบราณสถาน

พิมาน: วันนี้มันวันอะไร

วายุ: วันจันทร์แล้วครับพี่...พี่หายไปตั้งแต่คืนวันศุกร์

พิมาน: จริงเหรอ

มล.พวงแก้ว: จริงซิจ๊ะ น้าถึงมาค้างที่นี่...เพราะเป็นห่วงหนู

วายุ: นี่โทรศัพท์พี่ครับ