บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 3

ศรีอโยธยา ตอนที่ 3

เรือนเจ้าพระยาพิชัย พ.ศ.2303 พระยาพิชัยชาญฤทธิ์นั่งอยู่บนฟูกกลางโถงเรือน ทางด้านซ้ายท่านคือ เจ้าจอมราตรี สองพี่น้องพูดคุยกันเบาๆ เหมือนกับกำลังพูดเรื่องความลับที่ไม่อยากให้ใครได้ยิน

เจ้าจอมราตรี : เจ้าคุณพี่... ได้ตรวจดวงชะตาเมืองแล้วใช่ไหมเจ้าคะ

พระยาพิชัย : ตรวจแล้ว แล้วคุณจอมล่ะ

เจ้าจอมราตรี : สมเด็จพระพันวัสสาทรงตรวจพระราชทานแล้วเจ้าค่ะ

พระยาพิชัย : กว่าจะถึงเวลานั้น มันก็อีกนานไม่ใช่เหรอ

เจ้าจอมราตรี : แต่อิฉันทำใจไม่ได้เจ้าค่ะ ทำใจไม่ได้จริงๆ

ห้องนอนบุษบาบรรณ์ ลูกจันทน์เริ่มวิตก

ลูกจันทน์ : คุณเจ้าขา พวกผู้หญิงข้างล่างพากันร้องห่มร้องไห้กันยกใหญ่...เหมือนใครจะตายเลยเจ้าค่ะ

บุษบาบรรณ์ : ร้องไห้ทำไมกัน ลูกจันทน์

ลูกจันทน์ : เค้ากลัวผัวเค้าตายในสงครามเจ้าค่ะ ลูกจันทน์ก็กลัวพ่อชอบของลูกจันทน์ ตายในสงครามเหมือนกัน

บุษบาบรรณ์ : ไม่มีใครตายหรอก ลูกจันทน์

ลูกจันทน์ : ทำไมจะไม่มีล่ะเจ้าคะ มีสงครามก็ต้องมีคนตาย

บุษบาบรรณ์ : ด้วยพระบารมีปกเกล้าปกกระหม่อม ชาวกรุงศรีทุกคนจะต้องรอดปลอดภัย เชื่อฉันเถอะ...ลูกจันทน์

ลูกจันทน์ : ลูกจันทน์เชื่อคุณเจ้าขาเจ้าค่ะ

เรือนพระยาพลเทพ พิมานนั่งเป่าขลุ่ยอย่างมีความสุข เขาตั้งใจส่งเพลงนี้ไปให้บุษบาบรรณ์ เด็กหญิงที่เขาพบในวันนี้ เพื่อให้เธอคลายเศร้าจากภัยสงคราม ขณะเดียวกัน ที่โถงใหญ่ของเรือน พระยาพลเทพและพระกำนัลนารีสังข์ สองพี่น้องกำลังนั่งคุยกันอย่างเคร่งเครียด

กำนัลนารีสังข์ : เจ้าคุณพี่ นี่น้องให้บ่าวไพร่เอาสมบัติลงหีบฝังดินหลังเรือนไปหลายสิบหีบแล้วนะ โอ๊ย ยังเหลืออีกพะเรอเกวียน เอ๊ะ หรือว่าหอบสมบัติบางส่วนลงเรือไปฝังที่บ้านคุณยายที่ราชพรือดีไหมเจ้าคุณพี่ อุ๊ยตาย ไม่ได้สิ เกิดฝีพายเรือมันพายเรือ