บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 15 หน้า 4

บุษบา : คุณพระพูดราวกับว่าความจริงเป็นเพียงแค่วัตถุที่สัมผัสได้ด้วยกายเท่านั้น

พิมาน : ชีวิตคนเรา มันก็แค่นั้นไม่ใช่เหรอครับ เราต้องกิน เราต้องมีที่อยู่อาศัย ต้องมีเสื้อผ้าสวมใส่ ต้องมีเงินทองซื้อความสุขในชีวิต มันจะมีอะไรจริงมากไปกว่านั้นครับ

บุษบา : ดิฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความสุขในโลกของคนข้างนอก กลายเป็นเรื่องของวัตถุไปหมดแล้ว

พิมาน : แล้วมันจะเป็นอื่นไปได้ด้วยเหรอครับ

บุษบา : เป็นไปได้สิเจ้าคะ

พิมาน : ยังไงล่ะครับ

บุษบา : เพียงแต่คุณพระเรียนรู้ว่า ความรู้สึกนึกคิดในจิตใจ และความทรงจำทั้งปวงนั้นเป็นความจริงก็เพียงพอแล้วเจ้าค่ะ

พระที่นั่งบรรยงก์รัตนาสน์ พ.ศ.2307 กรมหมื่นพิมลภักดีเสด็จตรงมายังพระที่นั่ง โดยมีนางข้าหลวงตามเสด็จสามนาง

กรมหมื่นพิมลภักดี : สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ไม่เสด็จทรงกรมหรือเช้านี้

มหาดเล็ก : ไม่เสด็จออกพระพุทธเจ้าข้า

กรมหมื่นพิมลภักดี : เสด็จออกทรงบาตรรึเปล่า

มหาดเล็ก : ไม่เสด็จออกทรงบาตรพระพุทธเจ้าข้า

กรมหมื่นพิมลภักดี : ทรงพระประชวรใช่ไหม แพทย์หลวงเฝ้าดูพระอาการรึยัง

มหาดเล็ก : ไม่ทรงพระประชวรพะย่ะค่ะ ทรงพระสำราญดีพะย่ะค่ะ

กรมหมื่นพิมลภักดี : ตอนนี้ ประทับอยู่ที่ไหน

มหาดเล็ก : เอ่อ...

กรมหมื่นพิมลภักดี : ข้าถามว่าประทับอยู่ที่ไหน

กรมหมื่นพิมลภักดีเสด็จตรงไปยังหน้าห้องพระบรรทมอย่างรวดเร็ว ที่หน้าห้องพระบรรทมนั้น พระกำนัลสังข์ เหล่าพระกำนัลนารี และมหาดเล็กเวร นั่งอยู่หน้าพระทวาร ทุกคนก้มถวายบังคมองค์กรมหมื่นพิมลภักดี

กรมหมื่นพิมลภักดี : เข้าไปกราบบังคมทูล ว่าข้าจะเข้าเฝ้า

กำนัลนารีสังข์ : มีพระบรมราชโองการมิให้ผู้ใดเข้าเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทอย่างเด็ดขาด จนกว่าจะเสด็จออกว่าราชการฝ่ายหน้า แม้องค์สมเด็จพระพันวัสสา ก็มิทรงพระราชทานพระบรมราชานุญาตให้เข้าเฝ้าในยามนี้เพคะ ถ้าหม่อมฉันฝ่าฝืนจะต้องพระราชอาญาถึงชีวิตเพคะ