บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 8

ศรีอโยธยา ตอนที่ 8

พระนครศรีอยุธยา ปัจจุบัน

วายุ : แล้วท่านไปที่นั่นไหมครับ

พระ : เมื่อกิเลสมันครอบงำ ใครเล่าจะหักห้ามใจเอาไว้ได้ แล้วคืนหนึ่ง อาตมาก็แอบพระอาจารย์ไปที่ศาลนั้น

บริเวณลานหน้าประตูทางเข้าเรือนพระยาพิชัยฯ พ.ศ.2510 นายเชิดถือไฟฉายรุ่นเก่าเดินตรงเข้าไปยังศาลนั้น เขาตรงเข้าไปคุกเข่าร่ายมนต์ นายเชิดเดินถือไฟฉายรุ่นเก่าเข้าไปในป่า ทันใดนั้นป่ารายรอบนายเชิด ก็กลายเป็นไฟไหม้โหมล้อมตัวเขาไว้หมดทุกด้านราวกับไฟนรก

วิหารร้างแห่งนั้น ปัจจุบัน พ.ศ.2553

วายุ : แล้วท่านรอดชีวิตมาได้อย่างไรครับ

พระ : อาจจะเป็นเพราะผลบุญจากชาติภพที่แล้ว อาตมารู้สึกตัวอีกทีก็นอนเจ็บอยู่ที่กุฏิของท่านพระอาจารย์ มันเจ็บปวดทรมานเสียจริงโยม ทรมานจนอาตมาร้องขอให้ท่านพระอาจารย์ท่านฆ่าอาตมาเสีย ดีกว่าที่จะมีชีวิตอยู่ ไฟนั้นมันร้อนราวกับไฟนรกอเวจี และนั่นแหละ ที่ทำให้อาตมารับปากสัญญากับท่านพระอาจารย์ว่าจะบวชเรียนตลอดชีวิต จนถึงเดี๋ยวนี้

วายุ : ท่านครับ ตกลง ผู้หญิงคนนั้น ทองหยิบ ที่หลังศาลนั้น มันเป็นอะไรกันแน่หรือครับ

พระ : มันเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์

ดร.อาคม : ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่า...พิมานเพื่อนของพวกเราได้หายเข้าไปในดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้น ถูกไหมครับ

พระ : เรียกว่าหายเข้าไปในอีกมิติหนึ่ง น่าจะตรงความหมายกว่านะโยม

วายุ : แล้ว...แกจะกลับออกมาได้ไหมครับ พระคุณท่าน

ดร.อาคม : นั่นน่ะสิครับ...

พระ : เท่าที่อาตมาทราบ...ไม่เคยมีใครผ่านเข้าไปในนั้นมาก่อนเลย เพื่อนโยม อาจจะเป็นคนแรกที่ผ่านเข้าไปในนั้นได้

วายุ : แกจะตายมั้ยครับ

พระ : พรุ่งนี้ตอน 8 โมงเช้า ไปพบอาตมาที่ศาลนั่น อาตมาจึงจะตอบได้ว่าเพื่อนโยมทั้งสองยังมีชีวิตสุขสบายดีอยู่หรือเปล่า...

พระค่อยๆ หันหน้ามา ใบหน้าด้านขวาของท่านถูกไฟคลอกจนแลดูน่าเกลียดน่ากลัวเป็นที่สุด