บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 20 หน้า 5
“ไม่มีใครสมหวังไปหมดทุกอย่างหรอก ทุกคนมีเรื่องผิดหวังกันทั้งนั้น! อย่าคิดว่าตัวเองเป็นอยู่คนเดียว!”
สิริกันยาจ้องปฐวีเขม็ง
“แต่ประเด็นก็คือ....ต้องจัดการกับมันยังไง! ให้หยุดแค่ความเสียใจที่ต้องผิดหวัง ไม่ใช่ปล่อยให้มันทำร้ายอยู่อย่างนั้น ไม่จบไม่สิ้น อย่างที่คุณหญิงเป็นอยู่! สติไง สติ!”
ปฐวีอึ้ง
“ถ้าจะโทษใคร ก็โทษตัวเอง เพราะเป็นคนเลือกเอง ไม่มีใครบังคับใครได้ ถ้าไม่ยอม ถึงตอนนี้...สิ่งที่คุณหญิงควรจะทำคือ ใช้ชีวิตต่อไป แล้ววันหนึ่ง ทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง”
ปฐวียังนิ่ง สิริกันยาเข้าใจผิดคิดว่าปฐวีกำลังคล้อยตาม
“คุณหญิงน่าจะมองเห็นตัวเองในตอนนี้...ว่าโชคดีกว่าฉัน กว่าคนอีกหลายคนบนโลกใบนี้มากแค่ไหน หลายคนอยากจะเป็นเจ้าหญิงเหมือนคุณหญิง แต่ก็เป็นไม่ได้ อย่าทำให้คนที่อิจฉาคุณหญิงต้องรู้สึกเสียดาย ที่เห็นคุณหญิงทำลายชีวิตในฝันของคนหลายคนด้วยน้ำมือของตัวเอง เพราะความไร้สติเลย”
ปฐวีน้ำตาซึม ร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด จนสิริกันยาถอยออกมาคิดว่าปฐวีคิดได้แล้ว ปฐวีมองไปที่กระเป๋าถือของตัวเอง
“อย่าสะเออะมาสอนฉัน!!!”
สิริกันยาตกใจ เมื่อเห็นปฐวีถือปืนเล็งมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“แกจะไปเข้าใจอะไร...ในเมื่อแกไม่ใช่คนแพ้!!!”
“คุณหญิง....”
“ชีวิตในฝันเหรอ...แกจะไปเข้าใจอะไร!! ว่าฉันไม่เคยมีความสุขกับมัน!”
สิริกันยายืนตัวแข็ง กลัวจนหน้าซีด
“และถ้าฉันไม่มีความสุข ก็อย่าหวังว่าคนอื่นจะมี!”
ณรังค์เปิดประตูออกมาพอ เห็นปฐวีเล็งปืนไปที่สิริกันยากำลังวจะเหนี่ยวไก เขารีบมาขวางไว้
“อย่านะ! คุณหญิง!!”
ณรังค์ยืนปกป้องสิริกันยาอย่างสุดชีวิต ปฐวีเสียใจ
ประคองไม่พอใจพยาบาลพิเศษที่นั่งอ่านหนังสือเฝ้าแม้นเทพอยู่ข้างเตียง ประคองอยากอยู่กับแม้นเทพตามลำพังแต่ทำไม่ได้จึงเดินฟึดฟัดออกจากห้องไป
ประคองเดินไปหาบรรจงที่รออยู่ด้านนอก
“กลับ!!!”
“อ้าว...เพิ่งมา”
“ฉันจะกลับ!”
“ครับๆๆๆ”
“ส่งฉันลงที่ตลาด ฉันจะแวะซื้อของ ทำกับข้าวไปให้ตาณะ แล้วจะกลับเอง ไม่ต้องรอ”