รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 4 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 4 หน้า 3
Entertainment Report_1
28 ตุลาคม 2560 ( 06:00 )
2.1M
สายธารหัวใจ ตอน 4
19 หน้า

“ห่วงอนาคตตัวเองก่อนเถอะ นังกันยา เจ้านายเค้าให้โอกาสแล้วก็อย่าทำกระบิดกระบวน เค้าให้ไปไหน ทำอะไร...ก็อย่าเรื่องเยอะ”

“หนูรู้น่า”

“แต่ถ้าเห็นว่าคุยงานเรียบร้อย ก็หาทางเลี่ยง กลับบ้านเลย! อย่าลืม มีแต่ผู้ชาย เอ็งผู้หญิงคนเดียว นั่งอยู่กับเขาดึกๆดื่นๆมันไม่เหมาะ”

“สรุป หนูเสร็จงาน หนูรีบกลับ เคนะจ๊ะ เดี๋ยวจะบอกเจ๊หวานมาอยู่เป็นเพื่อน”

“ไม่ต้องบอกหรอก มันอยู่กับข้าแล้ว”

สิริกันยาสงสัย “มาทำอะไรกัน”

เจ๊หวานนั่งคำนวณเลขศาสตร์หน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ใกล้ๆศรีนวลชะโงกดูกระดาษเขียนทำนายตีความฝันศรีนวลรีบพยักหน้าเห็นด้วย

“อ๋อ…มันเอาขนมจีนมาให้ชิม  ข้าซื้อไว้ให้เอ็งด้วย เผื่อหิวดึกๆ”

“แล้วไป  หนูวางแล้วนะ อ้อ…หนูอนุญาตไม่เกินยี่สิบ แค่ขำๆพอนะย่า ถ้าเกินตัดงบเงินเดือน สวัสดีจ๊ะ”

สิริกันยายิ้มก่อนวางสายจากย่า

ศรีนวลเซ็ง ที่หลายรู้ทันหันมาบอกเจ๊หวาน “ตรงๆสิบ วิ่งอีกสิบ”

“ถูกขึ้นมาทำไง กลัวรวยจังเลยย่า!”

“มึงอย่ามาประชด หนอย!ดูถูก!! เดี๋ยวกูจะรวยให้ดู!!!”

“จะคอยดู!!! จดแล้วนะ!”

“เออ!”

ศรีนวลกำกับเจ๊หวานให้เขียนโพยหวยตามที่บอก

ส่วนสิริกันยาเดินมาหาอ๋องที่รอยิ้มรับเลขาส่วนตัวคนใหม่อย่างออกนอกหน้า สุนันทามองมาแล้วอดกังวลไม่ได้

 

ที่ห้องพักครู ละมุลนั่งซึมอยู่ที่โต๊ะ สวัสดิ์นั่งเตรียมการสอนอยู่ที่โต๊ะใกล้ๆมองมาที่ละมุลด้วยความเป็นห่วง แต่ไม่กล้าเข้าไปครูต้อย ครูรุ่นพี่นั่งมองมาที่ทั้งคู่แล้วนึกเห็นใจสวัสดิ์เสียงกระดิ่งเลิกเรียนดังขึ้น  ละมุลตกใจ  รีบเรียกสติกลับมา เก็บข้าวของ เตรียมกลับบ้าน

 

ละมุลยังมีสีหน้าเครียด และยังท่าทางไม่อยากกลับบ้าน สวัสดิ์เดินเข้ามาหาละมุลด้วยความเป็นห่วง

“ครูละมุลครับ...”

ละมุลยังดูไม่สบายใจ ตอบเสียงตึงๆ “ฉันขออยู่คนเดียวได้มั้ยคะ”

สวัสดิ์อึ้ง ละมุลรีบเดินหนีไป สวัสดิ์มองตามตาละห้อย จะเดินไปอีกทางแต่ก็อดหันมามองไม่ได้ และเดินตามไปด้วยความเป็นห่วงและคอยหลบไม่ให้ละมุลเห็น ละมุลขึ้นซ้อนท้ายวินมอเตอร์ไซค์ สวัสดิ์ได้แต่ชะเง้อมองจนเจอครูต้อย

“เฮ้ย!!! พี่ต้อย!!”

ครูต้อยมองสวัสดิ์ด้วยสายตาจริงจังจนสวัสดิ์งง

“เมื่อไหร่มันจะได้เรื่องเล่า ครูสวัสดิ์ มัวแต่ไม่กล้า เดี๋ยวตาอยู่ก็มาคว้าไปจนได้”

“คงไม่มีวันกล้าแล้วล่ะครับ”

“เอ๊า เราก็พูดให้ฮึด นี่กลับฝ่อลงไปซะอีก”

“ครูละมุลพูดชัดเจนกับผมแล้วนี่ครับว่า...เป็นได้แค่เพื่อน”


19 หน้า