บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 11 หน้า 3
“แจ้งความ??? นี่ผมเป็นว่าที่ผัวคุณหญิงนะ ไม่ใช่คนอื่น! อ้อ…หรือจะอ้างเรื่องนี้ โยนให้เป็นความผิดของผม แล้วหาเรื่องยกเลิกการแต่งงานเพราะเอาเข้าจริง ก็ยังลืมไอ้เด็กในบ้านนั่นไม่ได้ ใช่มั้ย!!”
ปฐวีหน้าเจื่อน เพราะความจริงเธอยังลืมณรังค์ไม่ได้
“ถึงได้เพ้อถึงมันเมื่อกี้ไง...จำไม่ได้เหรอ!”
ปฐวีอึกอักเถียงไม่ออก เกียรติศักดิ์คาดคั้นคำตอบ
“ตอบมา!!!”
“อย่ามาบังคับ...”
เกียรติศักดิ์ เห็นแววตาของปฐวีที่ยังไม่ลืมณรังค์ เขาโกรธและแค้นมาก
“แค่นี้...มันก็ตอบคำถามผมได้แล้วต่อไปนี้ ไม่ต้องมาเสแสร้งแกล้งทำ ว่ามีใจให้ผม หรือสักวันจะรักผมได้ ผมจะไม่ยอมเล่นเกมกับคุณหญิงอีก จะเกลียดก็เกลียดไป แต่ผมจะไม่มีวันยกเลิกงานแต่งงาน! แต่งทั้งที่เกลียดนี่แหละ...ทรมานดี!!!”
เกียรติศักดิ์เดินไปที่ประตูห้อง ปฐวีปาของใส่
“ไอ้โรคจิต!!”
“ใครกันแน่โรคจิต!....วิธีนี้คุณหญิงสอนผมเองนะ!!! ให้ไอ้เด็กในบ้านนั่นแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก!!!”
ปฐวีหน้าชา
“แล้วถ้าหาเรื่องดึงเกมอีก คุณหญิงก็เห็นแล้วนี่ ว่าคนอย่างผมทำอะไรได้บ้าง ระวัง จะไม่มีใครได้อยู่เป็นสุข โดยเฉพาะไอ้เด็กในบ้าน!”
เกียรติศักดิ์โกรธปิดประตูดังโครม
“อย่าทำอะไรณะของฉัน!”
ปฐวีร้องไห้โฮ เจ็บใจที่พลาดกับบ่วงที่สร้างขึ้นมารัดคอตัวเอง
ในเรือนหลังเล็ก ณรังค์เดินเข้าบ้านด้วยความสับสน ระหว่างความกตัญญูและหัวใจตัวเอง ประคองตามเข้ามากับละมุล
“ณะ…กล้าขัดพระประสงค์ของท่านชายเหรอลูก”
ณรังค์สับสนไม่รู้ต้องทำอย่างไร
“คิดให้ดีก่อนตัดสินใจนะลูก บุญคุณท่านล้นหัว...”
ณรังค์ขัด“ผมรู้ดีครับแม่ แม่คองพูดแบบนี้...แสดงว่าแม่คองเห็นด้วย”
“แม่ไม่มีสิทธิ์เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย หน้าที่ของแม่คือทำตามพระประสงค์ของท่าน”
ณรังค์ถามละมุล “แล้วละมุลล่ะ คิดยังไง”
ละมุลอึกอัก “เอ่อ คือ…”
ประคองรีบตอบแทน“ละมุลคิดยังไงไม่สำคัญ ในฐานะลูก ต้องทำตามความเห็นชอบของพ่อแม่อยู่แล้ว ขัดไม่ได้”
ณรังค์โพล่งขึ้น “แต่เราทั้งคู่ ไม่ได้รักกัน”
“ความถูกต้อง ต้องอยู่เหนือความรักแม่ไม่ได้เลี้ยงณะมาให้เป็นคนอกตัญญู!”
ประคองพูดแล้วเดินเข้าห้องไป ทิ้งณรังค์ให้อึดอัดใจและลำบากใจ
ละมุลเดินมาหาณรังค์ “พี่ณะ...”
“พี่ไม่ได้รักละมุล พี่แต่งงานกับคนที่พี่ไม่รัก...ไม่ได้”
ละมุลยิ่งฟังยิ่งเสียใจ ณรังค์เดินออกจากบ้านไป ละมุลร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจและน้อยใจเป็นที่สุด