บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 11 หน้า 5
“เอาใจช่วย จะให้ช่วยอะไรก็บอก ตอนนี้ช่วยกลุ้มใจแทนไปก่อน”
อ๋องกระดกเหล้ากลุ้มใจแทนเพื่อน ณรังค์นั่งมองแก้วเครื่องดื่มอย่างใช้ความคิด
อ๋องแกล้งเปรย “รีบๆหาแฟน รีบๆแต่งไปก่อนเลย..จบ! ทุกคนจะได้เลิกยุ่งกับแก”
ณรังค์คิดถึงสิริกันยา
ในห้องนอน สิริกันยาฟุบหลับอยู่คาโต๊ะคอมพิวเตอร์ ศรีนวลเปิดประตูเข้ามาปลุก
“นังกันยา นังกันยา!!”
สิริกันยางัวเงียตอบ“หืม….”
“ทำไมขี้เซาอย่างนี้ เคาะห้องตั้งนานก็ไม่ตื่น”
“มีอะไรเหรอย่า”
“ออกไปเร็ว”
ศรีนวลปลุกหลาน สิริกันยาเดินตามด้วยความงงและง่วง
หน้าบ้านณรังค์ กับ สิริกันยายืนจ้องณรังค์
“มีเรื่องอะไร คุยที่ออฟฟิศก็ได้มั้งคะ”
“เรื่องส่วนตัว ไม่อยากคุยที่ออฟฟิศ”
“แล้วทำไมไม่เข้าบ้าน”
“ดึกแล้ว เกรงว่าจะไม่เหมาะ”
ณรังค์มองหน้าสิริกันยาอย่างอ่อนโยนสิริกันยาไม่สบตา แอบกลัวใจตัวเอง
ที่มุมหนึ่ง ในบริเวณบ้าน ศรีนวลอบมองณรังค์และสิริกันยามาจากในบ้าน ชอบใจ แล้วก้มลงแชทไลน์กับเจ๊หวาน พิมพ์ และจิ้มแชทอย่างช้าๆ
“มา..หา…กัน..ดึกๆ…ดื่นๆ…เลย…เว้ย”
ศรีนวลกดส่งข้อความเม้าท์กับเจ๊หวาน แล้วส่องดูสิริกันยากับณรังค์ต่อ
ที่หน้าบ้าน ณรังค์และสิริกันยา คุยกัน
“ว่ามาเลยค่ะ”
“ผมไม่เคยคิดวางคุณไว้เป็นหนึ่งในแคตตาล็อก”
“ค่ะ”
“และมันก็ไม่เคยมี”
“ค่ะ”
“จะด้วยอะไรก็ตามที่ทำให้คุณมองผมแบบนั้น ผมอยากให้คุณเข้าใจว่า…คุณกำลังเข้าใจผมผิด ผมกับละมุล...คือพี่น้อง ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น”
“จริงๆ มันก็เรื่องส่วนตัวของคุณ ไม่จำเป็นต้องมาอธิบายอะไรให้ฉันฟังก็ได้”
“ก็ใช่...แต่ไม่รู้สิ....อยากบอก”
“แล้วถ้าฉันไม่เชื่อล่ะคะ”
“ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยผมก็ได้เคลียร์ตัวเองกับคนที่ผมแคร์”
สิริกันยาหัวใจเต้นแรงขึ้น ณรังค์รู้สึกเช่นเดียวกันไม่คิดว่าจะพูดออกไปทั้งสองต่างมองหน้ากัน รู้สึกได้ถึงเคมีบางอย่าง เกิดสภาวะสุญญากาศ ความรู้สึกใหม่แจ่มชัดขึ้นในใจของทั้งคู่....แต่....ไม่มีใครกล้าเปิดเผยความในใจ