รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 16 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 16 หน้า 3
Entertainment Report_1
9 พฤศจิกายน 2560 ( 12:54 )
2.1M
สายธารหัวใจ ตอน 16
14 หน้า

“ทำอะไรของแก”

“หม่อมฉันต้องขอบพระทัยฝ่าบาทเหลือเกินเพคะ ที่ในที่สุด ก็ทรงรักษาสัญญา”

“สัญญาอะไร? แกพูดเรื่องอะไร”

“เรื่องวังจงสวัสดิ์เพคะ ฝ่าบาทไม่ได้ทรงยกให้เป็นสิทธิ์ขาดของคุณหญิง เพราะจะทรงยกให้เป็นของละมุล ใช่มั้ยเพคะ”

“นี่แกยังคิดถึงเรื่องนี้อยู่อีกเหรอ”

“แล้ว...ไม่ใช่เหรอเพคะ”

“ฉันไม่เคยคิดจะยกให้พวกแกมาตั้งแต่แรก”

“แล้ว...ตอนแรกฝ่าบาททรงพูดยกให้หม่อมฉันทำไม”

“ฉันก็พูดไปอย่างนั้น”

ประคองนิ่ง...

“เลิกคิด เลิกหวังได้แล้ว!!”

ประคองรู้สึกผิดหวังมาก “เพคะ”

“แล้วไม่ต้องพูดเรื่องนี้อีก ไม่อย่างนั้น ฉันจะคิดว่าแกมันทะเยอทะยาน แม้แต่เรือนหลังเล็กก็อย่าหวังว่าจะได้ซุกหัวนอน”

ประคองอึ้ง ความหวังดับลงในไม่กี่นาที เธอฝืนยิ้มยอมรับ

“เพคะ หม่อมฉันจะไม่พูดถึงมันอีก”

แม้นเทพเดินออกไปทิ้งให้ประคองที่ผิดหวังแลเจ็บปวด ที่ถูกกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเกินแค้น

ณรังค์ยืนเครียดรอดูสถานการณ์อยู่ แม้นเทพเดินมาคุย

“รู้เรื่องหรือยัง ณรังค์”

“ยังกระหม่อม คุณหญิงกับคุณเกียรติศักดิ์ยังไม่ออกมา”

“เตรียมตัวประกาศยกเลิกงาน”

“เราจะบอกทุกคนว่ายังไงกระหม่อม”

แล้วจู่ๆ เกียรติศักดิ์กับปฐวีเดินเข้ามา แม้ว่าจะไม่ยินดีแต่ปฐวียอมรับข้อเสนอของเกียรติศักดิ์

“เราควรออกเดินทางได้แล้วนะกระหม่อม”

แม้นเทพหนัมองปฐวี “นึกว่าจะแน่สักแค่ไหน”

ปฐวีเย้ยกลับ “กลัวเรื่องจะจบง่ายแล้วก็เร็วเกินไปเหรอเพคะไปกันเถอะค่ะ คุณเกียรติศักดิ์ อย่าให้เสียฤกษ์ในวันมงคลของเรา”

ปฐวีพูดจบแล้วควงแขนเกียรติศักดิ์เดินผ่านหน้าแม้นเทพกับณรังค์ไป

“หลังจากนี้...ให้แกคอยจับตาดูไอ้เกียรติศักดิ์ให้ดีมันเปลี่ยนใจหญิงวีได้ แสดงว่า...เหตุผลของมันทำให้หญิงวีพอใจ

แล้วอะไร...ที่หญิงวีจะพอใจ ถ้าไม่ใช่ต้องการเอาคืนฉัน!นังเนรคุณ!”

“อาจจะไม่ถึงขนาดนั้นก็ได้กระหม่อม”

“ฉันรู้จักสันดานลูกฉันดีกว่าใคร แกเองก็น่าจะรู้เหมือนกับที่ฉันรู้!ชีวิตของหญิงวี อยู่เพื่อจะทำร้ายฉันเท่านั้น”

ณรังค์ระอากับเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้น

ละมุลนั่งรอเตรียมสอนที่ห้องพักครู สวัสดิ์เดินเข้ามาทักอย่างแปลกใจเพราะวันนี้ปฐวีแต่งงาน

“วันนี้...พี่สาวคุณแต่งงานนี่ครับ ผมคิดว่าคุณจะไปงานเสียอีก”

“เค้าไม่ได้นับญาติกับฉันนะคะ ฉันไม่ได้รับเกียรติให้ไปงานหรอกค่ะ


14 หน้า