บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 12 หน้า 4
นักข่าวฮือฮา สิริกันยา สุนันทา อ๋อง ตกใจ โดยเฉพาะสิริกันยาเธออึ้งไปละมุลตกใจ ไม่อยากจะเชื่อดีใจและตื่นเต้น สวัสดิ์นิ่งเพราะรู้อยู่แล้วกลับมองละมุลด้วยความสงสารมากขึ้นไปอีก และเห็นใจณรังค์ วิเชียร ยุพิน ตกใจ เพราะไม่เคยมีสัญญาณใดๆมาก่อน
แม้นเทพยิ้มพอใจ หันไปยิ้มให้กับปฐวี ปฐวีอึ้งไม่อยากให้เป็นแบบนี้ แต่พอณรังค์ยอมรับเธอเจ็บอย่างบอกไม่ถูก
นักข่าวคนที่ 1 ถามขึ้น “ท่านชายเห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้มั้ยเพคะ เพราะตามที่ท่านชายยืนยัน คุณณรังค์มีศักดิ์เป็นหลาน ส่วนฝ่ายหญิงเป็นแค่ลูกคนใช้”
“ผมไม่เคยขัดขวางความรักของใคร”
ณรังค์ ปฐวีเจ็บเพราะถูกสะกิดต่อมความหลัง ปฐวีหันมองแม้นเทพอย่างเจ็บปวด ในขณะที่ณรังค์ก้มหน้านิ่ง
“รักกันชอบกันจริง อะไรก็ไม่ใช่อุปสรรค ทุกคนมีความเท่าเทียมกันในเรื่องของความรัก”
ปฐวีเจ็บจนทนไม่ไหว หาทางจบบทสัมภาษณ์
“ดีใจจัง ที่ท่านพ่อคิดแบบนี้ ตอนแรกหญิงก็กลัว ว่าท่านพ่อจะขวาง หญิงแสดงความดีใจกับณรังค์และก็ละมุลผ่านสื่อตรงนี้เลยนะคะ ขอให้มีความสุขกับความรักครั้งนี้มากๆ”
ณรังค์มองหน้าปฐวี “ขอบคุณครับ....ผมมีความสุขกับความรักครั้งนี้แน่นอน เพราะเรารักกันด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์จริงๆ ไม่มีอะไรเคลือบแฝง”
ปฐวีเจ็บปวด แม้นเทพยิ้มสะใจสิริกันยางงกับคำตอบของณรังค์ที่พลิกอย่างสิ้นเชิง ไม่ต่างจากสุนันทา อ๋องและทุกคนที่งงไปตามๆกัน
“ผมขอตัวนะครับ เรื่องงานแต่งงาน ไว้มีความคืบหน้ายังไง ผมจะให้ทางฝ่ายพีอาร์แจ้งให้ทราบ ขอบคุณครับ”
ณรังค์เดินฝ่านักข่าวออกหาละมุลซึ่งยืนอยู่กับสวัสดิ์ ทุกคนมองตามเป็นตาเดียว
ละมุลเห็นณรังค์กำลังเดินเข้ามาหา หัวใจเธอเต้นแรง ไม่รู้ว่าณรังค์จะทำอะไร สิริกันยา ปฐวี แม้นเทพ และทุกคนมองดูการกระทำของณรังค์ด้วยความแปลกใจณรังค์มาหยุดข้างหน้าละมุล แล้วจับมือของละมุลเอาไว้ จากนั้นพาเดินออกไปด้วยกัน
สวัสดิ์สงสารละมุลมาก คิดย้อนถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่ณรังค์โทร.หาเขา
“สวัสดีครับ”
“ผมมีเรื่องต้องบอกคุณ”
สวัสดิ์แปลกใจ “คุณณรังค์”
“ผมจะตอบตกลงแต่งงานกับละมุล”
“แสดงว่าที่คุณเคยคุยกับผม....มันก็ไม่จริง...ใช่มั้ยครับ”
“มันคือความจริง แต่ตอนนี้ ด้วยความจำเป็นหลายๆอย่าง ทำให้ผมต้องตัดสินใจแบบนี้”
“คุณไม่จำเป็นต้องมาบอกผมก็ได้”
“ผมไม่อยากให้คุณถอดใจจากน้องสาวผมเพราะเรื่องนี้ ผมขอย้ำอีกครั้ง ว่าละมุลจะเป็นน้องสาวผมตลอดไป”
“ผมไม่เข้าใจ”
“ผมจะอธิบายให้คุณฟังทีหลัง เพียงแต่ตอนนี้ ผมจำเป็น”
“แต่ผมสงสารคุณละมุล คุณละมุลรักคุณ คุณทำให้เธอมีความหวัง เพื่อจะทำให้เธอผิดหวังทีหลัง ไม่ว่าความจำเป็นของคุณคืออะไร คุณก็เป็นคนเห็นแก่ตัว”
“ผมรู้....ผมถึงอยากจะขอร้อง ถ้าวันนึง ละมุลจะต้องเสียใจเพราะผม ก็อยากจะให้มีใครสักคนที่เป็นคนดี และจริงใจกับน้องสาวผมอยู่เคียงข้าง จะคิดว่าผมเห็นแก่ตัว...ผมก็จะไม่โกรธคุณเลย”