บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 18 หน้า 3
“คนนี้ใช่มั้ย คือสาเหตุที่เคยทำให้ลูกคิดจะลาออกกลับมาอยู่บ้าน แล้วก็เปลี่ยนใจทีหลัง”
สวัสดิ์แอบลังเล แต่ก็ยอมรับกับแม่ “ครับ”
“ท่าทางเค้าเปราะบางมากนะ”
“ครับ...ผมเลย...ยังอยู่”
มีสุขพยักหน้ารับรู้แอบเห็นใจลูกชาย ตบไหล่ลูกชายเบาๆ อย่างเข้าใจกัน
“ไปนอนเถอะ ไป...พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่”
สองแม่ลูก แม้ไม่ได้พูดอะไรกันมากมาย เพียงแค่การโอบไหล่กันก็ทำให้เข้าใจไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ
ที่วังจงสวัสดิ์ ชื่น สีดา บรรจงเดินหน้าตั้งออกมาเพราะเจอประคองไล่
สีดาเอ่ยขึ้น “โอย!!! ใครจะไปรู้วะ ว่าคุณแกจะไปไหน เท่าที่เห็นวันๆก็มีแต่ออกจากบ้าน ไปโรงเรียน กลับจากโรงเรียนมาบ้าน แค่เนี้ยะ!!”
ชื่นพูดบ้าง “เอาน่ะ ก็พยายามคิดกันหน่อย”
บรรจงถาม “พวกเอ็งเคยเจอครูสวัสดิ์อะไรนั้นหรือเปล่าวะ”
ชื่นกับสีดาไม่เคยเจอสวัสดิ์มาก่อน
บรรจงเล่าต่อ “เห็นว่าเป็นครูโรงเรียนเดียวกับคุณละมุล แล้วก็ไปทำงานเขียนรูปโรงแรมให้คุณณรังค์”
ชื่นแสดงความเห็น “คุณณรังค์รับให้ทำงานด้วย ก็ไม่น่าจะเป็นคนน่ากลัวอย่างที่คุณประคองกล่าวหาจนต้องไปแจ้งความนะ”
สีดาหลุด “หนูว่าคุณประคองแกคงเครียดจนเป็นบ้าไปแล้วไหนจะเรื่องท่านชาย ไหนจะเรื่องคุณละมุลหนีออกจากบ้าน แกเลยอาละวาดพาลไปทั่ว”
ชื่นปราม “ชู่ว์!!! เดี๋ยวคุณประคองได้ยิน ได้ถูกไล่ออกกันยกชุดแน่!”
สีดายังไม่ยอมหยุด “แต่ถ้าไล่ออกจริง หนูออกได้เลยนะ....ตกงานดีกว่าอยู่แล้วเป็นบ้าตามเจ้านาย...แต่ละคนสติเสียกันไปหมดแล้ว”
บรรจงเล่าต่อ “คงเหลือแค่คุณณรังค์ ที่ยังดูมีสติ...แต่ก็ไม่รู้ว่าแกช่วยแก้ไขอะไรได้มากน้อยแค่ไหน โอย กูอยากจะบ้า”
บ่าวทั้งสามคนกลุ้มใจกับเรื่องวุ่นวายของเจ้านาย
สิริกันยาให้ณรังค์ส่งในซอยไม่ได้ให้ไปส่งถึงบ้าน เพราะกลัวศรีนวลโกรธเพราะเป็นต้นเหตุให้หลานเสียใจ
“ทำไมให้ส่งตรงนี้ อีกนิดเดียวก็ถึงหน้าบ้านแล้ว”
“คือ...กลัวว่าย่าจะ...”
“คุณกลัวย่าเห็นผมแล้ว แกจะโมโห”
“ค่ะ คุณคงเข้าใจนะคะ”
“ผมเข้าใจ ไม่เป็นไร ไปเถอะ ผมจะยืนส่งคุณตรงนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...”
“ผมจะยืนส่งตรงนี้”
“ก็ได้ค่ะ ไปนะคะ”
สิริกันยาไหว้ณรังค์แล้วพึมพำบ่น
“ชอบออกคำสั่งจริง!”
“ได้ยิน”