บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 22 หน้า 4
“ฉันไปไหน มีแต่คนถามเรื่องนี้ ก็ได้แต่บอกไปว่าไม่ รู้เรื่องบอกตามตรง...รำคาญและไม่อยากจะเกี่ยวข้องอะไรกับพวกมันอีก ตอนนี้มีแต่เสีย ไม่เห็นจะมีอะไรได้ เลิกกับเมียแกซะตั้งแต่ตอนนี้ได้ จะดี”
“อ้าว ไม่อยากมีหลานแล้วเหรอ”
“ไปมีกับคนอื่นก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นคนนี้!”
“เลิกตอนนี้ ผมจะเสียมากกว่าได้ ให้คนมันนินทาว่าปล่อยเมียไปมีผัวใหม่”
“เฮ่ย มันมีชู้เหรอวะ”
“มีแน่ ถ้าผมไม่ระวัง”
“ไม่อยากเสียหน้าหรือรักมัน จนไม่อยากจะเสียมันไป”
“ผมบอกป๊าไปแล้ว”
“อย่าเป็นอย่างหลัง เพราะฉันเคยบอกแกแล้ว ว่าความรักกับธุรกิจมันไปด้วยกันไม่ได้ ถ้าแกเลือกอย่างหนึ่งมันจะเสียอีกอย่างไปเสมอ”
“รู้น่ะป๊า”
“ตอนนี้เรื่องหลาน ฉันไม่ซีเรียส มีแต่โรงแรมเท่านั้น ที่ฉันต้องได้...รีบจัดการซะ!”
“รออีกไม่นานหรอกป๊า...เชือกกำลังรัดคอพวกมันอยู่อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะใช้อะไรแก้เชือก ในเมื่อตัวเองกำลังถูกตัดแขนตัดขา”
เกียรติศักดิ์ยิ้มอย่างผู้ชนะพร้อมบีบจงสวัสดิ์ทุกทาง
ในห้องทำงาน ณรังค์กับวิเชียรคุยเครียด
“ผมหวังว่าคุณณรังค์คงเข้าใจสถานการณ์ของผม”
“ผมเข้าใจดีนะ ว่าคนเราต้องการสิ่งที่ดีกว่าเสมอ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นในช่วงนี้”
“ผมขอโทษ แต่...ลูกสาวผมกำลังจะไปเรียนต่อเมืองนอก ผมมีค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น จะขอเงินเดือนจากคุณเพิ่มในตอนนี้ก็คงไม่เหมาะสม”
“ไม่ต้องขอโทษผมหรอก ไม่เป็นไร เอาเป็นว่า ผมอนุมัติ..ขอให้คุณโชคดีแล้วกันนะ”
“ขอบคุณมากนะครับ ผมขอโทษจริงๆ”
วิเชียรลาออก และยังมีจดหมายลาออกวางอยู่บนโต๊ะอีกฉบับ วิเชียรมองณรังค์ด้วยสายตาเห็นใจ ในขณะที่ตัวเองไม่มีทางเลือก
วันนั้นในห้องประชุม ที่โรงแรม สุนันทา อ๋อง และณรังค์ทุกคนมีสีหน้าเคร่งเครียด
“ก่อนหน้านี้ ลูกค้าก็ลดลงไปกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์มาเจอข่าวเสียหายของท่านชายแม้นเทพเข้าไปอีก ตอนนี้เหลือไม่ถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เพราะไม่มีใครอยากสนับสนุนธุรกิจของบุคคลที่ไร้จริยธรรม พนักงานระดับผู้บริหารสำคัญๆหลายตำแหน่งก็พากันลาออก เรากำลังอยู่ในขั้นวิกฤตินะคุณณรังค์”
“ผมทราบครับ ตอนนี้ผมกำลังหาทางแก้ไขอยู่”
“แล้วคิดได้หรือยัง จะทำยังไง”
“คงต้องใช้เวลาหน่อยนะแม่ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเรียกความน่าเชื่อถือให้กลับคืนมาภายในเวลาอันรวดเร็ว”
“แม่รู้ แต่เราก็ต้องรีบ แม่ลงทุนไปไม่ใช่น้อยๆและแม่จะไม่ยอมขาดทุน”
สุนันทาเครียดมาก อ๋องมองอย่างเห็นใจณรังค์
อีกมุมหนึ่งของออฟฟิศ ไพโรจน์ยื่นเอกสารเซ็นชำระหนี้ให้กับสิริกันยา