รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 2 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 2 หน้า 4
Entertainment Report_1
23 ตุลาคม 2560 ( 03:01 )
2.1M
สายธารหัวใจ ตอน 2
24 หน้า

“หายไปไหนมาคะ ทิ้งหญิงไว้คนเดียว หญิงเหงานะคะเวลาที่ไม่มีคุณอยู่ใกล้ ๆ”

“ใครจะทิ้งคุณหญิงได้ลงคอล่ะครับ ผมก็แค่ไปคุยธุระกับเจ้าของงาน”

ปฐวียิ่งเบียนประชิดเกียรติศักดิ์แล้วแอบกระซิบข้างหู ตั้งใจให้ณรังค์หึง “งั้นสัญญากับหญิงสิคะ ว่าจะไม่มีวันทอดทิ้งหญิง”

ณรังค์ยืนมองนิ่ง ไม่แสดงอาการเกียรติศักดิ์จูบมือปฐวี “ผมสัญญา”

ปฐวีโพล่งขึ้น “คอแห้งจัง อยากได้เครื่องดื่ม คุณไปเอามาให้หญิงได้มั้ยคะ”

เกียรติศักดิ์ เหล่ตาไปที่ณรังค์ “แล้วทำไมไม่ใช้เด็กมันล่ะครับ”

“อยากรู้ว่าคุณ...จะเดาใจหญิงถูกหรือเปล่า”

“ชอบเล่นเกมซะจริงๆคุณหญิงของผม แบบนี้สิ...อยู่ด้วยแล้วไม่น่าเบื่อรอผมเดี๋ยวนะ”

เกียรติศักดิ์เดินออกไปหาเครื่องดื่มให้ปฐวี ณรังค์แสดงอาการเหมือนไม่อยากอยู่ตรงนั้นแต่ปฐวีเรียกไว้

“จะไปไหน ถ้าหญิงไม่ได้สั่ง ห้ามไปไหนทั้งนั้น”

“แต่คุณหญิงก็มีคนดูแลแล้ว ผมคงไม่จำเป็นต้องอยู่ จะไปรอที่รถ ทำหน้าที่คนขับรถ”

ปฐวีรีบเอ่ยขึ้น “หึง???”

“คำว่าหึง มันน่าจะใช้กับคนที่เขารักกันมั้งครับ แต่กับเรา มันไม่ใช่”

ปฐวีได้ยินณรังค์พูดยิ่งโกรธ จังหวะนั้นเกียรติศักดิ์ถือแก้วเครื่องดื่มกลับมาดี ปฐวีเห็นเลยแกล้งทำเป็นเข้าใกล้ณรังค์แล้วแกล้งเซ ณรังค์จำต้องโอบไว้ ซึ่งในขณะนั้นสิริกันยาเห็นตอนณรังค์โอบปฐวีเข้าพอดิบพอดีปฐวีเห็นเกียรติศักดิ์มองมา ทำทีสะบัดจากณรังค์

“ปล่อยหญิงนะ!!!”

ณรังค์ยังงง แต่เกียรติศักดิ์โกรธมาก รีบเข้าไปผลักอกณรังค์แล้วดึงปฐวีออกมา

“มึงทำอะไรคุณหญิง  กล้ามายุ่งกับแฟนกูเหรอ”

สิริกันยาตกใจ รีบเอามือปิดปากหวั่นจะทำเสียงดัง ณรังค์ได้สติจะผลักเกียรติศักดิ์ ปฐวีเห็นท่าไม่ดี รีบเข้าไปขวาง

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ห้ามทำอะไรคุณเกียรติศักดิ์นะ มารยาททราม! ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงอยากให้ฉันอายคนทั้งงานหรือไง!”

ปฐวีต่อว่าณรังค์จนต้องนิ่งไป“ไปค่ะ คุณเกียรติศักดิ์ หญิงอยากกลับบ้าน”

เกียรติศักดิ์เก็บความแค้นนั้นไว้ ก่อนจะออกไปกับปฐวี ณรังค์เสียใจ นึกเจ็บใจตัวเองที่เสียรู้ปฐวีเข้าจนได้ ส่วนสิริกันยาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด รู้สึกผิดหวังในตัวณรังค์ที่ยุ่งกับแฟนคนอื่น

“ไม่น่าเลย...คนดีของย่า”

 

ณรังค์นั่งเซ็งอยู่บริเวณล็อบบี้โรงแรม เขาเห็นสิริกันยาเดินลงบันไดมา ณรังค์จำได้ “คุณที่หนีหนี้คนนั้นนี่...”


24 หน้า