บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 8
บทโทรทัศน์ : เบญจธารา
ห้องรับแขก ตึกใหญ่ บ้านวริศรักษ์ เพ็ญศรีประกาศกร้าว “เธอจะเข้ามาอยู่ที่นี่ไม่ได้”
“โยย้ายเข้ามาที่นี่ตามที่คุณลุงขอนะคะ ไม่ได้เข้ามาเองโดยพลการ”
“ยังไงก็ไม่ได้!”
“ผมอนุญาตแล้ว!” ทุกคนหันมองเถกิง
“ถ้าเจ้าของบ้านนี้อนุญาตแล้ว ผู้อาศัยก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรอีก จริงไหมเพ็ญศรี”
เพ็ญศรีอึ้ง คุณผ่องยืนนิ่ง โยทกาเข้ามาหาคุณผ่อง กวนๆ
“โยขอกราบฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะคุณยาย” คุณผ่องนิ่งไม่รับไหว้ใด ๆ
โยทกาไม่สะดุดอะไร หันไปยกมือไหว้เพ็ญศรี เพ็ญศรีมองอย่างเหยียดหยาม
“ข้างนอกสุกใสข้างในเป็นโพรง เวลาที่เราเผชิญหน้ากันแบบไม่มีคนนอกนี่ดีนะคะ เพราะเราจะได้เห็นความจริงที่ไม่ต้องสร้างภาพ”
กรรณิการ์ปรามด้วยความตกใจ “โย!”
“โยพูดลอย ๆ นะคะแม่ ในบ้านนี้มีคนที่สร้างภาพแบบนั้นด้วยเหรอคะ?”
คุณผ่องมองโยทกาด้วยสายตาเหยียดหยาม โยทกายิ้มซื่อ ทั้งที่ความรู้สึกไม่ซื่อมาก ดูไม่อนาทรร้อนใจใด ๆ
“คุณลุงจะให้โยอยู่ที่ห้องไหนคะ โยอยากจัดห้องจะได้รีบปรับตัวให้ได้ไวๆ”
“มาลัยช่วยจัดการให้ทีนะ” เถกิงวานมาลัย มาลัยจะช่วยยกกระเป๋า โยทการีบคว้าไว้ก่อนไม่ยอมให้มาลัยช่วยยก
“ไม่เป็นไรค่ะน้า โยมาจากที่ต่ำแต่ก็ถูกสอนให้รู้จักมารยาทนะคะ โยไม่ถือตัว ไม่อวดดีที่ได้ขึ้นวอหรอกค่ะ”
เซม เจนจันทร์ทำท่ากวน ๆ แบบไม่ได้นัดหมาย “Oops! อุ๊บ”
“มาลัย...” เถกิงตามใจโยทกา
“เชิญทางนี้ค่ะ”
เซมเอ่ย “คุณลุงครับ เราสองคนขออนุญาตช่วยยกของขึ้นไปข้างบนนะครับ”
“ไปเถอะ”
เจนจันทร์รีบ “ขอบคุณค่ะคุณลุง”
มาลัยรีบนำไป โยทกายอมเดินตาม เซมกับเจนจันทร์ตามไปด้วย คุณผ่อง เพ็ญศรีมองเถกิงด้วยสายตาโกรธจัด คุณผ่องเดินออกไป เพ็ญศรีตาม หลิวตาม กรรณิการ์หันมาหาเถกิง
“เถกิง คุณก็รู้ถ้าโยเข้ามา... แล้วทำไมคุณถึงยอม” เถกิงมองกรรณิการ์ด้วยสายตาเป็นห่วงคือคำตอบทั้งหมด
“เพราะฉัน...” กรรณิการ์อึ้กอย่างเข้าใจว่าสาเหตุมาจากตัวเองนี่เอง
ห้องนอนโยทกา มาลัยเดินนำเข้ามาในห้องนอน โยทกา เซม เจนจันทร์ถือกระเป๋าตามเข้ามา
“ขอบคุณนะคะคุณน้า”
“คุณโย...จะเข้ามาอยู่ที่นี่ การวางตัวแบบความชั่วไม่มี ความดีไม่ปรากฎ จะทำให้คุณอยู่อย่างสงบสุขนะคะ”