บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 12 หน้า 2
“แต่เราจำเป็นต้องเปลี่ยน เพราะผมไม่อยากให้คนที่มาร่วมงานต้องเป็นอันตรายจากโรงแรมที่มีระบบรักษาความ
ปลอดภัยบกพร่อง!” โยทกาเข้ามาพยายามจะปราม
“เรื่องเมื่อคืนเป็นเพราะฉันโดนจ้องทำร้ายต่อให้ระบบดีแค่ไหน มันก็ยากจะป้องกันนะคะเพราะคนร้ายมันจงใจเล่นงานฉันคนเดียว” ชัชรัณชะงักมองโยทกา “จงใจเล่นงานเธอ?”
โยทกาตัดสินใจเอาภาพที่เวนย์ส่งมาให้ดู ชัชรัณมองอึ้ง
“มันส่งภาพนี้มา แต่ฉันยังไม่รู้ว่ามันเป็นใคร”
“โรงแรมเป็นธุรกิจของการให้บริการ คนของผมถูกทำร้าย ถ้าผู้บริหารจะกลัวเสียชื่อเสียงด้วยการปิดข่าว ไม่รับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้น ผมจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ผ่านแน่นอน!”
ตำรวจสองนายเข้ามา “ผมมาขอพบคุณโยทกา เพื่อขอสอบปากคำครับ”
ชัชรัณขยับเข้ามาขวางไว้อย่างลืมตัว “คุณจะสอบปากคำคนของผม เรื่องอะไร”
“เรื่องการหาตัวคนร้ายครับ ตำรวจต้องการข้อมูลเพิ่มเติม ทางบลูมูนจะให้ความร่วมมือทุกอย่างเพื่อหาเบาะแสในการตามจับคนร้ายรายนี้มาดำเนินคดี สำหรับความบกพร่องในระบบความปลอดภัย ในฐานะที่ผมเป็นผู้บริหาร ผมยินดีที่จะชดใช้ตามที่คุณโยทกาต้องการทุกอย่าง เพื่อเป็นการขอโทษต่อคุณโยทกา”
ทุกคนมองที่โยทกาว่าจะเอายังไง
“ดิฉันไม่ต้องการเรียกร้องอะไร เพราะตัวดิฉันก็ปลอดภัย และทางบลูมูนก็แสดงให้เห็นว่าห่วงใยความรู้สึกดิฉัน เท่านี้ก็พอแล้วค่ะ”
“แล้วคุณชัชล่ะครับ”
“ผมไม่...”
“การแจ้งเปลี่ยนสถานที่ไม่ยากหรอกค่ะ แต่การหาที่ใหม่และจัดงานให้เสร็จตามสเกลที่คุณตั้งไว้มันเป็นไปไม่ได้เลย ที่สำคัญงานนี้ต้องจัดวันพรุ่งนี้เท่านั้น เพื่อคุณแม่ของคุณ” ชัชรัณชะงักมองโยทกา
“คุณจะยอมเลื่อนจริงๆ เหรอคะ” ชัชรัณนิ่ง
เจ้าหน้าที่เข้ามา “คุณกิ่งครับ รูปจากศิลปินแห่งชาติมาถึงแล้วครับ”
กิ่งกาญจน์หันมองชัชรัณ จับมือชัชรัณ
“ชัช...เด็ก ๆ กับชาวบ้านบนดอยกำลังรอเงินช่วยเหลือจากการประมูลในครั้งนี้อยู่นะคะ”
“ผมจะมั่นใจได้ยังไง”
“ผมเข้าใจ ความไม่พอใจของคุณนะครับ แต่ผมขอโอกาส ผมจะดูแลการจัดงานครั้งนี้ให้ดีที่สุด”
ชัชรัณนิ่งไปแทนคำตอบ
“ดิฉันขอใช้เวลาคุยกับคุณตำรวจสักครู่ ตอนนี้ทีมงานออแกไนซ์น่าจะจัดเตรียมข้างในเรียบร้อยแล้ว รบกวนคุณกิ่งกับคุณชัชเข้าไปตรวจดูด้านในได้ไหมคะ เผื่อมีส่วนไหนที่อยากจะปรับแก้”
“ได้ค่ะ....ไปดูด้านในกันนะคะชัช” กิ่งกาญจน์จับมือชัชรัณพาออกไป
“ขอบคุณนะครับคุณโย”
“โยต่างหากที่ต้องขอโทษ ที่เป็นสาเหตุทำให้คุณวุ่นวาย”
โยทกามองตามมือกิ่งกาญจน์ที่จับมือพาชัชรัณเข้าไป โยทกามองตามด้วยสายตาเศร้า
ในครัว ตึกใหญ่ บ้านวริศรักษ์ กรรณิการ์ โรยแป้งบนกระทะวนไปวนมาหลายๆ ครั้งจนเป็นแผ่นใหญ่ตามต้องการ
น้ำยื่นหน้าเข้ามาใกล้กระทะมองด้วยสีหน้าทึ่งๆ มาลัยกำลังจัดชุดน้ำชา