รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 15 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 15 หน้า 3
Pannaput_tvs
15 พฤษภาคม 2560 ( 03:04 )
4.7M
เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 15
14 หน้า

“ป้อง...”

“ไปกันหรือยังคะ” กิ่งกาญจน์มองงง  “เรานัดจะไปทานข้าวไงคะ”

กิ่งกาญจน์นึกออก “พี่ลืมไปเลย”

กุสุมาเห็นรูปของชัชรัณกับโยทกา กิ่งกาญจน์จะหยิบรูปแต่ช้ากว่ากุสุมาที่หยิบรูปขึ้นมาดู

“เขาอยู่ด้วยกันเหรอคะ..” กิ่งกาญจน์เปลี่ยนเรื่องด้วยการดึงรูปมาจากกุสุมา

“พี่หิวแล้ว...เรารีบไปกันดีกว่า..พี่กฤตไปด้วยนะคะ”

“จ้ะ”

กิ่งกาญจน์คว้ากระเป๋าเดินออกไป กฤตนัยตามไป กุสุมามองตามอย่างใช้ความคิด

 

ห้องนอนชัชรัณ โยทกานอนอยู่บนเตียง  ชัชรัณนั่งบนเตียงข้างโยทกา  “คุณชัช.....”

ชัชรัณมองโยทกาแล้วขยับลงมาเพื่อฟังให้ถนัด

ย้อนภาพตอนที่โยทกากับชัชรัณวิ่งหนี  ความรู้สึกตื่นเต้น  หวาดกลัวยังคงค้างในความรู้สึก ตอนจะถูกยิง

“คุณชัช...คุณชัช...ระวัง!” โยทกาเข้ากอดชัชรัณทั้งที่ยังหลับตา “คุณชัช...คุณชัช”

“เราปลอดภัยแล้ว  โยทกา ลืมตาสิ โยทกา”

โยทกาค่อยๆ ลืมตา  ชัชรัณอยู่ในระยะใกล้มากและตัวเองกำลังกอดชัชรัณอยู่ โยทกาตกใจ “คุณชัช!”

โยทกาผละออกด้วยความตกใจพอมองไปก็เห็นว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงในห้อง โยทกาขยับขึ้นมานั่ง  แล้วรู้สึกมึน “ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่”

“เธอเป็นลม  ฉันก็เลยต้องอุ้มเธอกลับมาที่นี่” โยทกามองตัวเองที่อยู่บนเตียงใกล้กับชัชรัณมาก “ขอบคุณนะคะ”

โยทกาจะลงจากเตียง แต่ชัชรัณคว้าเอวแล้วดึงเข้าหาตัว “เธอจะไปไหน”

“นี่มันห้องนอน”

“ก็ใช่น่ะสิ  วันนี้เหนื่อยมากแล้ว เราก็ต้องพักผ่อน นอน”

“ฉันจะไปนอนข้างล่าง” จังหวะที่ลุกเร็วทำให้โยทกา มีอาการมึน โยทกานั่งนิ่งตั้งสติ ชัชรัณขยับขึ้นมา

“เป็นอะไร” โยทกาฝืน “เปล่า” ชัชรัณไม่เชื่อใช้หลังมือแตะหน้าผาก “คุณมีไข้...”

 

ชัชรัณเอายาแก้ไข้ให้กับโยทกา “กินยาแล้วพักให้เต็มที่  พรุ่งนี้จะได้ดีขึ้น”

“ฉันไปนอนที่พื้นก็ได้”

“คุณเป็นไข้  ส่วนผมก็เหนื่อยเพราะคุณก่อเรื่อง  ช่วยรับผิดชอบด้วยการอยู่นิ่งๆ บ้างได้ไหม”

“แบบนี้ไม่เหมาะหรอกคุณ”

“คุณจะทิ้งผมเหรอ  ไหนบอกว่า...”

ย้อนเหตุการณืที่เพิ่งเกิดขึ้น “คุณอยากตายหรือไง”

“ฉันจะไม่ทิ้งคุณ!”

โยทกาทำหน้าไม่ถูกเขินที่ตัวเองหลุดพูดออกไป “ให้ผมพักบ้างได้ไหม” โยทกามองระแวง

“ไม่ต้องกลัว  คุณนอนบนเตียง ส่วนผม...”

ชัชรัณมองไปที่พื้น โยทกาเห็นมีหมอนกับผ้าห่มที่วางอยู่ที่พื้นข้างเตียง

“ผมเหนื่อยไม่มีแรงทำอะไรคุณทั้งนั้น  จะนอนได้หรือยัง”

ชัชรัณหาวใส่  ดูเพลียมาก โยทกาใจอ่อนยอมลงนอน  ชัชรัณขยับลงไปนอนที่พื้น  แต่หันมามองทางโยทกา


14 หน้า