รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 6

บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 6
Pannaput_tvs
3 พฤษภาคม 2560 ( 12:23 )
4.7M
เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 6
19 หน้า

บทโทรทัศน์ : เบญจธารา

กลางคืน ภายในโรงแรม Blue Moon เชียงใหม่ โยทกาเดินมองไปรอบๆ หาคน  เห็นชายหนึ่งที่แต่งตัวคล้ายกับชัชรัณ “เดี๋ยวค่ะ!” โยทการีบเข้าไปหา แต่พอหันมา...ไม่ใช่  “ขอโทษค่ะ...ทักผิดคน”

ภุชงค์ที่รีบเดินตามเข้ามา “คุณโย...ผมเดินหาคุณตั้งนาน”

“ขอโทษค่ะ  โยคิดว่าเห็นคนรู้จัก”

“ใครเหรอครับ  ผมจะได้บอกให้พนักงานช่วย...”

“ไม่เป็นไรค่ะ  คุณภุชงค์มีมุมไหนที่อยากให้โยเก็บข้อมูลอีกไหมคะ”

“คุณบอกว่าโรงแรมต้องมี “ผัสสะ”ตอนนี้คุณได้ใช้สัมผัสรูปจากสายตาแล้ว  ผมจะไปพาไปสัมผัสรสชาติ  เชฟที่นี่ปรุงอาหารฟิวชั่นอร่อยมาก...”

“การชิม...โดยใช้หน้าที่การงานเป็นข้ออ้าง  เป็นเรื่องที่โยชอบมากเลยค่ะ”

ภุชงค์กับโยทกาเดินออกไป โยทกายังไม่วายมองไปรอบๆ  ยังข้องใจอยู่

 

ห้องอาหารโรงแรม Blue Moon เชียงใหม่ ภุชงค์กับโยทกานั่งในมุมสวนสวย บนโต๊ะเป็นอาหารเหนือแบบฟิวชั่น  บรรยากาศหรูแบบเซอร์ ๆ ไม่เนี้ยบตามสไตล์ภุชงค์ที่ค่อนข้างอารมณ์ศิลปิน โยทกาวางมือบนโต๊ะ

“ที่นี่ใส่ใจกับรายละเอียดมากนะคะ  แม้แต่ผ้าปูโต๊ะก็ใช้ผ้าทอ...ลายละเอียดมาก”

“คุณแม่ผมท่านสนับสนุนงานฝีมือของชาวเขา กระจายรายได้น่ะครับ ผ้าทุกชิ้น”

จังหวะที่พูดภุชงค์ก็ค่อยๆ วางมือไล่ตามลายขึ้นไปทางมือของโยทกาที่วางเพื่อสัมผัสลายของผ้าอยู่

“จะมีดีไซน์เนอร์วิทยากรมาสอนการออกแบบ   เสริมทักษะให้กับชาวบ้านด้วยอีกทาง”

“ดีนะคะ   ทำธุรกิจด้วย  ให้โอกาสคนด้วย”

“ใคร  ๆก็อยากได้โอกาส...ผมก็เหมือนกัน”

จังหวะที่ภุชงค์พูดจบ เห็นว่ามือของภุชงค์ไล่ตามลายผ้าไปจนปลายนิ้วมือของภุชงค์ เกือบชนกับปลายนิ้วมือของโยทกา ห่างกันแค่ระยะข้อนิ้วเดียว โยทกาชะงักมอง ภุชงค์ก็ชะงักนิ่ง โยทกาเห็นว่าไม่ได้สัมผัสกันก็ไม่ได้ขัดเขินหรือคิดจะดึงออก  สองคนนิ่งกันไปสักพัก “คุณโย...ผม”

“คุณภุชงค์ครับ” ผู้จัดการเข้ามา

“มีแขกที่มารับประทานอาหารแจ้งว่าเป็นเพื่อนคุณภุชงค์  และจะขอพบครับ”

“เขาแจ้งชื่อไหม”

“เขาบอกว่าต้องขึ้นเครื่องกลับคืนนี้  ผมแจ้งแล้วว่าคุณไม่สะดวกแต่แขกยืนยันจะขอพบ”

ภุชงค์คิด “ผมขอตัวสักครู่นะครับ”

“ค่ะ...”

ภุชงค์เดินออกไป โยทกามองตามภุชงค์ไป  พอหันกลับมาจะกินอาหารก็ชะงักมอง  แล้วหยิบกล้องขึ้นมา แล้วกดรัวชัตเตอร์ ก่อนจะเอากล้องมาเช็ครูป หน้าโยทกาชะงักไปนิดกับภาพที่เห็น ภุชงค์เดินกลับเข้ามา

“ทำไมมาเร็วล่ะคะ   เจอกับเพื่อนคิดว่าจะยาว”

“พอผมไปถึง เขาก็หายตัวไปแล้วครับ ผู้จัดการก็งง คงจะจำคนผิดก็เลยเผ่นไปก่อน”


19 หน้า