บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 6 หน้า 2
“ไม่แล้ว สมแล้วที่ผมเลือกเค้าเป็นพรีเซนเตอร์”
“ถ้างั้นก็...” ยักษ์ตะโกนบอกทุกคน “ปิดกล้อง !”
ทีมงานต่างชูสองมืออย่างดีใจ บับเบิ้ล นับดาว ทีมงาน “เย่”
ยูซ่าไม่สนใจใด ๆ ยูซ่าทำเหมือนเวลาที่อยู่บนเวที เมื่อหมดการแสดงก็หันหลังกลับเดินไป พิ้งค์รีบเดินเข้าไปหา “เคน” ยูซ่าไม่หัน “เคน” ยูซ่ายังไม่หัน “คุณยูซ่าคะ” คราวนี้ยูซ่าหันหน้ามา “คะ ?”
“ทางนี้ค่ะ”
พิ้งค์เข้าไปจับแขนยูซ่าเบา ๆ อย่างสนิทสนมคุ้นเคย ระหว่างนั้นพิงค์แอบเอาเครื่องติดตามตัวใส่ไปในชุดของยูซ่า ยูซ่าเดินตามพิ้งค์ไป ทันใดนั้น ชิปปี้และชายล่ำสันอีกสองคนก็เข้ามาขวางไว้ ทุกคนมีอาวุธปืนที่ยกขึ้นมาให้เห็น “จะไปไหน”
พิ้งค์กับยูซ่าหันหลังไป แม้กกี้และชายล่ำสันอีกสองคนเข้ามาขวางไว้ ทุกคนมีอาวุธปืนเช่นกัน ในเวลาเดียวกัน กลุ่มชายฉกรรจ์ก็กรูกันเข้ามาทั่วสตูดิโอ พร้อมด้วยอาวุธปืน ชิปปี้มองไปรอบ ๆ
“ฉันต้องการแค่ยูซ่าเท่านั้น เพราะฉะนั้นคนอื่นอยู่เฉย ๆ แล้วจะไม่มีใครเป็นอะไร”
พุฒิมองไปที่บรรดาชายฉกรรจ์ รู้ว่าคงไม่มีทางสู้กับคนมากขนาดนั้น พร้อมด้วยอาวุธครบมือได้แน่ ชิปปี้ปราดเข้าไปจับแขนยูซ่า “ไปกันได้แล้ว”
ยูซ่ายื้อแขนไว้ พลางมองหน้าชิปปี้อย่างตื่นกลัว “ไม่ ฉันไม่ไป”
“ถ้าแกไม่ไป ทุกคนในนี้จะต้องตายกันหมด เลือกเอาระหว่างตัวแก กับชีวิตทุกคนในนี้”
ยูซ่าดูลังเลสับสน มองพิ้งค์เหมือนขอคำปรึกษา พิ้งค์พยักหน้าน้อย ๆ แทนคำตอบ
“ก็ได้ แต่ต้องรับปากก่อน ว่าจะไม่มีใครเป็นอะไร”
ชิปปี้ยิ้ม ไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธ ชิปปี้กระชากยูซ่า “ไป”
ยูซ่าตามชิปปี้ไปโดยดี พิ้งค์มองตามไปอย่างเป็นห่วง ชิปปี้เดินผ่านแม้กกี้และคนอื่น ๆ ไป ชิปปี้และแม้กกี้มองหน้ากัน ยิ้มให้กัน ดีใจที่ภารกิจสำเร็จตามแผน สีหน้าพุฒิเครียดจัด อยากจะลุยตามไป แต่ต้องควบคุมตัวเองไว้ก่อน ธงรบยิ้มอย่างพอใจ ขณะที่ซูซี่หน้านิ่ง ในใจสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ที่จอดรถ สตูดิโอ ชิปปี้และลูกน้องอีกสองคน คุมยูซ่าไปที่รถ ชิปปี้กระชากยูซ่า “เร็ว”
“โอ๊ย เจ็บนะ”
ลูกน้องสองคนขึ้นนั่งด้านหน้า ขณะที่ชิปปี้พายูซ่าเข้าไปนั่งที่เบาะด้านหลัง รถแล่นออกไป ชิปปี้ใช้มือหนึ่งถือปืนเล็งไปที่ยูซ่า อีกมือกดโทรศัพท์กดส่งข้อความ