บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 7 หน้า 4
ขับตามมา ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กระสุนไม่โดนคน แต่โดนล้อรถ ยางระเบิด รถเสียหลัก พุฒิตกใจมาก
“เฮ้ย” รถเบรกเอี๊ยด ขณะที่รถตู้ห่างออกไป พุฒิมองตามอย่างเดือดดาล
ชิปปี้กับแม้กกี้ แม้กกี้หัวเราะร่า “ฮ่ะ ๆๆๆๆๆ มันจริงเว้ย”
พุฒิยก วอ. ขึ้นพูด “ฟีนิกซ์หนึ่งถึงทีมปฏิบัติการ ผู้ร้ายกำลังพยายามหลบหนี รักษาความเร็วรถไว้ ห้ามหยุดรถเด็ดขาด”
เจ้าหน้าที่ซึ่งนั่งข้างคนขับรถตู้ ตอบวอ. ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ทรา”
รถตู้ด้านหลัง ชิปปี้บอกกับแม้กกี้ “ไฟแดงหน้าเตรียมโดด”
รถตู้วิ่งมาทางแยก ไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียว รถแล่นผ่านไป ชิปปี้กับแม้กกี้มองหน้ากัน
“พี่ชิป รถมันไม่ยอมหยุดน่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นเรารอไม่ได้แล้วล่ะ”
แม้กกี้กลัว เพราะคิดว่าชิปปี้จะชวนโดด “เอาจริงเหรอพี่ชิป”
“จริง”
ประตูหลังของรถตู้เปิดออกอีกครั้ง แม้กกี้กับชิปปี้ช่วยกันยกร่างคอมมานโดขึ้นมา แล้วนับจังหวะ
“หนึ่ง สอง สาม”
ร่างคอมมานโดถูกโยนออกไปจากรถ กลิ้งไปบนถนน
คนขับรถตู้ด้านหน้า มองกระจกด้วยสีหน้าตกใจ “เฮ้ย !” คนขับเบรกรถเอี๊ยด คอมมานโดสงสัย “หยุดทำไม”
ชิปปี้กับแม้กกี้ใช้จังหวะนั้น กระโดดลงมาจากท้ายรถตู้ พลขับและคอมมานโดที่ด้านหน้า เปิดประตูออกมา ยกปืนยิงใส่ ชิปปี้กับแม้กกี้ยิงตอบ พลางถอยหนี พลขับกับคอมมานโดรีบหลบเข้าที่หน้ารถ ชิปปี้กับแม้กกี้วิ่งออกข้างทางไป พลขับกับคอมมานโดวิ่งตามไป จนมาหยุดที่คอมมานโดที่ถูกโยนลงมาจากรถ พลขับนั่งลงดูอาการเพื่อน “เฮ้ย !”
คอมมานโดรีบวอ.รายงาน “ฟีนิกซ์สองรายงาน พวกมันหนีไปได้ มีคนของเราบาดเจ็บด้วย”
พุฒิซึ่งยังอยู่ที่รถ ฟังรายงานด้วยสีหน้าเจ็บปวด “โธ่ !”
คอนโดของเคน พิ้งค์นั่งอยู่บนเตียง เคนยื่นผ้าห่อน้ำแข็งประคบรอยบอบช้ำ เคนมองพิ้งค์ แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไงดี มันอึ้งไปหมด พิ้งค์ก็เช่นกัน ในห้องจึงมีแต่ความเงียบอันน่าอึดอัด เคนหันหลังไป “เคนจะไปไหน”
เคนไม่ตอบ เดินต่อไป
“เคน เคน” เคนก้าวออกจากห้องนั้นไป พิ้งค์มองตามไปด้วยความเศร้า พิ้งค์เสียงแผ่วเบา “เคน”