บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 10 หน้า 3
พิ้งค์เพิ่งรู้ตัว “ว่าไง”
“ไม่กินเหรอ”
“อิ่มแล้ว”
“อิ่มอะไร เพิ่งกินไปสองคำเอง”
“เจ๊ บับเบิ้ล ฉันขอขึ้นไปบนห้องก่อนนะ”
พิ้งค์พูดแล้วก็ลุกออกไป เจ๊สากับบับเบิ้ลมองตามอย่างเข้าใจความรู้สึก
“ฮื่อ น่าสงสาร”
บ้านเจ๊สา ห้องพักแขก พิ้งค์เดินกลับเข้ามาในห้อง นั่งลง เสียบหูฟัง แล้วกดดูภาพในจอแท็บเล็ต
ภาพในจอ ซูซี่ตัดสินใจพูดออกมา “ครั้งหนึ่งเราเคยรักกันค่ะเคน”
ภาพในจอ ซูซี่เข้ามาด้านหลังเคน โอบเขาจากทางนั้น “คุณพอจะจำอะไรได้หรือยังคะเคน”
พิงค์อึ้งกับความจริงที่เพิ่งได้รู้
คอนโดเคน เคนนั่งเครียดอยู่ ในสมองเต็มไปด้วยความคิดมากมาย เสียงเคาะประตู เคนหันไปมอง
เคนเปิดประตู พิ้งค์ยืนรออยู่หน้าห้อง “พิ้งค์”
พิ้งค์กับเคนยืนพูดกันอยู่
“หมายความว่ายังไง ที่ซูซี่บอกว่าเคนกับเค้าเคยรักกัน”
“ไม่รู้ ! ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น ผมจำอะไรไม่ได้เลย”
“จำไม่ได้ ! แล้วถ้าเผื่อว่า... เผื่อเคนเกิดจำทุกอย่างได้ขึ้นมา เคนจะกลับไปรักเค้าอีกไหม”
เคนอึ้งกับคำถามของพิ้งค์
“โหพิ้งค์ ใครจะไปตอบถูก มันเป็นเรื่องอนาคต ไม่มีใครรู้หรอก แต่ที่แน่ ๆ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมจะยังรักคุณเสมอ”
“ถ้างั้นถามใหม่ ตอนนี้เคนรู้สึกอย่างไรกับซูซี่”
“ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร”
พิ้งค์หันเดินผ่านเคนไปด้านหลัง
“แล้วตอนที่เค้าทำแบบนี้ล่ะ” พิ้งค์โอบกอดเคนจากทางด้านหลัง ท่าเดียวกับซูซี่
“จะให้ตอบตรง ๆ ...”