บทละครโทรทัศน์ พยัคฆ์ร้ายสาย(ส)ลับ ตอนที่ 19 หน้า 4
“ไม่ ! แฟลชไดร์ฟนั่นสำคัญเกินกว่าที่เขาจะยอมปล่อยให้หายไปเฉย ๆ เพราะถ้าเผื่อมีใครไปพบมันเข้า นั่นหมายถึงหายนะของเขาและไททัน... เขาถึงยังคงเก็บคุณไว้ รอให้ความทรงจำของคุณคืนกลับมา”
“ทำไม ? ทำไมคุณถึงทำ ในเมื่อคุณก็รู้ ว่าถ้าความทรงจำของผมถูกลบ คุณก็จะหายไปจากชีวิตผมด้วย”
“ใช่ ! ฉันรู้ แต่ฉันก็ยอม เพราะฉันรักคุณไง”
ซูซี่พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา เคนมองซูซี่อย่างซาบซึ้งใจ ก่อนเดินเข้าไปหาเธอ
“ซูซี่ ขอบคุณนะ” ซูซี่เดินเข้าไปกอดเคน เคนกอดซูซี่ไว้แน่น
จังหวะนั้นเอง พุฒิเดินออกมาจากมุมตึก แล้วพูดโดยไม่รู้ว่าสองคนนั้นยืนกอดกันอยู่
“เฮ้ย ไอ้เคน ฉันว่า...”
พุฒิอ้าปากค้างไว้แค่นั้น สีหน้าพุฒิเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว จากเดินมาเบื่อๆ เป็นแปลกใจ แล้วก็กลายเป็นโกรธ
“เชี่ย !” พุฒิหันหลังเดินไปอย่างหงุดหงิด ใจแป้ว
หลังจากนั้น เคนขยับร่างออกจากซูซี่ แต่สายตายังคงจดจ้องเธอ
“สิ่งที่คุณทำมันมีความหมายกับผมมาก แต่ยกโทษให้ผมด้วยนะ เรามาไกล เกินกว่าจะย้อนทุกอย่างคืนกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว”
“ค่ะ ฉันเข้าใจ และเตรียมใจไว้สำหรับทุกสิ่งอยู่แล้ว” ซูซี่ฝืนยิ้ม
“แต่อย่างน้อยตอนนี้ ฉันก็กลับมามีตัวตนในความทรงจำของคุณอีกครั้งแล้วจริงไหม”
“ใช่ และคุณจะอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป”
ฟีนิกซ์ รถแล่นเข้ามาจอด พุฒิเปิดประตูออกมาสีหน้าบูดบึ้ง เคนตามมาถามอย่างไม่พอใจ
“ไอ้พุฒิ แกเป็นอะไรของแกวะ ตั้งแต่อยู่ในรถแล้ว นั่งหน้าบูดบึ้งไม่พูดไม่จา มีอะไรก็พูดสิวะ”
“อ๋อ จะให้พูดเหรอ ได้” จบคำว่า ‘ได้’ พุฒิก็ทิ่มหมัดเข้าใส่หน้าเคน จนเคนเซไป “โอ๊ย”
ซูซี่รีบมาขวางพุฒิไว้ “คุณพุฒิ คุณเป็นบ้าอะไรของคุณเนี่ย”
“นั่นสิ ต่อยฉันทำไมวะ”
“นี่ยังน้อยไป คนอย่างแกต้องเจอยิ่งกว่านี้”
“อะไรของแกวะไอ้พุฒิ พูดให้มันรู้เรื่องหน่อยสิ”
ไแกมันใช้ไม่ได้ พอผิดหวังจากพิ้งค์ แกก็มาแย่งคุณซูซี่ไปจากฉัน”
“แกเข้าใจผิดแล้วไอ้พุฒิ”