บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 20 หน้า 5
ตะวันฉายกำลังแต่งตัวจะไปทำงาน แต่แล้วก็เหลือบเห็นโจเดินเข้ามาด้อมๆ มองๆ “อ้าวโจ มารับผ้าไปซักเหรอ” โจส่ายหน้า “มีเรื่องอะไรรึเปล่า หรือว่าไม่มีเงินใช้” ตะวันฉายหยิบกระเป๋าเงิน “เอ้านี่ ถือว่าเบิกล่วงหน้าอีกก็แล้วกันนะ”
“ไม่ต้องหรอกหมวด เบิกล่วงมาเป็นปีแล้ว ฉันมีเรื่องจะมาบอกหมวดต่างหากแต่หมวดต้องสัญญาก่อนนะ ว่าฟังแล้วหมวดต้องใจเย็น”
ตะวันฉายคิดดูแล้วก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร ก็พยักหน้าให้โจเล่ามา
ตะวันฉายสีหน้าถมึงเดินรี่เข้ากองปราบมา ยักษ์กำลังเซ็นเอกสารเบิกจ่ายให้แก่พลตำรวจนายหนึ่งอยู่ ตะวันฉายจะเดินรี่เป็นพายุเข้ามาในออฟฟิศและมองหาเสือ “ยักษ์ เสือมาทำงานรึยัง”
“เอ เห็นว่าไปคุยงานอยู่กับสารวัตรเมธาน่ะครับ”
ตะวันฉายรีบตามไป ยักษ์มองตามอย่างประหลาดใจในท่าทีเคร่งเครียดของตะวันฉาย
“เขาจะฆ่ากันเหรอพี่“
“จะไปรู้เหรอ”
เสียงเคาะประตู ตะวันฉายเดินนำยักษ์ผลักประตูเข้ามา สารวัตรเมธากำลังนั่งคุยธุระกับเสือ
“ผู้หมวด หมู่เสือได้ข่าวด่วนมา บ่ายวันนี้แก๊งค์ของเสี่ยเจริญจะมีการส่งมอบสินค้ากัน”
ตะวันฉายอึ้งเมื่อพบว่าตนช้าเกินไปก้าวหนึ่ง เสือและตะวันฉายสบตากันด้วยความเหินห่าง
“ผมเพิ่งสืบข่าวมาได้เมื่อเช้า เลยต้องรีบมารายงานสารวัตรกลัวว่าช้าเกินไป แล้วจะมีใครทำพลาดอีก”
ตะวันฉายมองเสืออย่างผิดหวังที่เสือหมกเม็ดตนจนได้ “สารวัตรครับ สารวัตรก็รู้ว่างานนี้เป็นมือที่สาม ผมว่าข่าวของหมู่เสือต้องมีเบื้องหลังแน่”
“หมวด หมวดกำลังกล่าวหาผมอยู่นะ”
“ถ้างั้นคุณบอกได้รึเปล่าว่าคุณเอาข่าวมาจากไหน” เสือตอบไม่ได้ ตะวันฉายหันไปที่เมธา “สารวัตรครับผมสงสัยว่าเรากำลังถูกหลอกให้เป็นเครื่องมือของใครบางคน”
เมธาคิดหนัก “อาจจะใช่ ผู้หมวด…แต่เราละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ไม่ได้”
ตะวันฉายอึ้งมองมาที่เสือ เสือตีหน้าไม่รู้ไม่ชี้
เสือถูกตะวันฉายผลักเข้ามาจนกระแทกฝาห้องน้ำ พลฯตำรวจที่เยี่ยวกันอยู่ก่อนสองนายเห็นท่าไม่ดีก็รีบออกไปจากห้องน้ำ “บอกผมมาเดี๋ยวนี้ ทัศน์ตกลงอะไรกับคุณ”
“หมวดรู้เรื่องนี้ได้ยังไง โจใช่มั้ย”
“เสือ คุณกำลังถูกเขาหลอกรู้ตัวรึเปล่า”