บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 2 หน้า 5
หน้าเรือนจำ ท่ามกลางเปลวแดดร้อนระอุ ตะวันฉายเข็นรถพ่อเดินออกมาจากเรือนจำด้วยสีหน้าครุ่นคิด
ตั้งแต่ฉัตรทำร้ายขี้ยา พ่อแม่ของเขาถูกทำร้าย เขาถูกอัยการหัวเราะเยาะและสุดท้ายที่เขาถูกบูรพาถ่มน้ำลายใส่หน้า ภาพเหตุการณ์ต่างๆที่ประเดประดังเข้ามาบีบรัดสมองของตะวันฉายที่เดินมาท่ามกลางแสงแดดจัดจ้านั้น
ในสนามทดสอบสมรรถภาพของรร.นายร้อยตำรวจ ตะวันฉายวิ่งนำโด่งอยู่คนเดียว
ลานทดสอบร่างกายตะวันฉายปั่นจักรยานเต็มที่เหงื่อตก
ตะวันฉายฝึกยิงปืนอย่างรวดเร็วและรุนแรง กระสุนเข้าทุกนัด ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
ผู้สมัครหลายสิบคนวิ่งฝ่าเครื่องกีดขวางไปอย่างรวดเร็ว ตะวันฉายอยู่ในกลุ่มฝ่าเครื่องกีดขวางไปอย่างรวดเร็ว จริงจังกว่าคนอื่นๆ ตะวันฉายพลาดท่าหกล้ม แต่ยังกัดฟันแข็งใจสู้ลุกขึ้นลุยด่านต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ ครูคุมสอบถือนาฬิกาจับเวลา และมองไปยังจุดรวมพล เห็นกลุ่มผู้สมัครวิ่งมาถึงจุดรวมพลทีละคนสองคน ตะวันฉายวิ่งเข้ามายังจุดรวมพลก่อนจะทรุดฮวบลงหอบแฮก หันไปทางครูคุมสอบ
ครูคุมสอบมองเวลาที่นาฬิกา และพยักหน้าให้ตะวันฉายอย่างพอใจ ตะวันฉายโล่งใจ หอบแฮก...
นายตำรวจอ่านใบประวัติของตะวันฉายก่อนจะเงยหน้าถาม “ตอนแรกเห็นว่าน้องจะสมัครเป็นที่ปรึกษาด้านข้อมูลกฎหมายแล้วนึกยังไงทำไมถึงอยากจะย้ายไปอยู่ฝ่ายปราบปรามล่ะ”
“ผมมีเหตุผลส่วนตัวครับ” นายตำรวจมองหน้าเป็นเชิงคำถาม “ผมอยากจับโจร”
“อยู่ฝ่ายปราบปราม มันลำบากกว่าแถมต้องทดสอบร่างกายหนักหน่อย น้องจะไหวเหรอ”
“ไหวครับ”
“ตกลง พี่จะเดินเรื่องให้” นายตำรวจที่สอบประวัติก้มลงกรอกเอกสารพลางบอก “ฝากความคิดถึงถึงพ่อด้วยล่ะ บอกว่างๆเดี๋ยวผมจะไปเยี่ยม”
ตะวันฉายพยักหน้า นายตำรวจก้มลงกรอกเอกสารต่อ เห็นสีหน้าตะวันฉายมองอย่างเอาจริง
ที่ลานออกกำลังกาย บรรดานักโทษออกกำลังกายกันอยู่ เมฆกับลูกน้องนั่งมองเคี้ยงด้วยความแค้น บูรพาเดินมาผ่านกลุ่มเคี้ยง
จ๊อดวิ่งพรวดพราดเข้ามาหาบูรพา “โฮ้ย เอ็งมาใหม่อ่ะ ยังไม่รู้อะไร ลุงเคี้ยงนี่เค้าขาโจ๋ขวัญใจวัยจ๊าบตัวจริงโว๊ย อย่างไอ้เมฆน่ะเหรอ เฮอะๆ ขี้ๆ เดะๆ จะบอกให้” จ๊อดถือโอกาสโม้ต่อ “อ้าวนี่ไม่ได้คุยฟุ้งนะ ..จริงมั้ยลุง เอ็งไปถามดูเลย ในเรือนจำใครไม่รู้จักแก๊งค์มังกรแดง co.ltd บ้าง นี่ถือว่าบุญหัวของเอ็งเลยนะเนี่ย ได้ลุงแกช่วยไว้อ่ะ” แล้วมันก็หันไปพยักหน้ากับเคี้ยง “เนอะลุงเนอะ”