บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 15 หน้า 2
ไอ้ปอดที่รอโอกาสอยู่ก่อนตัดสินใจโผเข้าแย่งปืนจากสมุนใกล้ตัว และยิงสวนกับเจิมฉัตร ทั้งที่ปืนยังแย่งมาได้ไม่สำเร็จ เจิมฉัตรตกใจลั่นไกปืนมั่ว ยิงใส่ทั้งสมุนและไอ้ปอด
ชัชชัยตกใจ “ไอ้ปอด”
ไอ้ปอดกระชากปืนเจิมฉัตรออก แล้วคว้าตัวเจิมฉัตรมาจ่อปืนขู่เอาไว้ “พวกมึงอย่าเข้ามา ไม่งั้นอีนางนี่หัวกระจุยแน่”
สมุนตัดสินใจไม่ถูกพากันมองมาที่เคี้ยง
“ลุงเคี้ยง” จ๊อดเรียก
“ปล่อยมันออกไป”
ที่หน้าไนต์คลับ สมุนค่อยถอยร่น เปิดทางให้ไอ้ปอดคุมเจิมฉัตรกับชัชชัยล่าถอยออกมา
ชัชชัยรีบขึ้นไปสตาร์ทรถ “ไอ้ปอด ขึ้นมาเร็ว”
ไอ้ปอดรอจนได้จังหวะก็ผลักเจิมฉัตรเข้าใส่บรรดาลูกสมุน พลางยิงสกัดจนทุกคนหมอบกันจ้าละหวั่น ก่อนที่ตัวเองจะโผขึ้นรถแล่นจากไป
เคี้ยงตามออกมาดู “สั่งพวกเรากระจายกำลังกันออก คืนนี้ไม่ว่ายังไงต้องลากตัวไอ้หลานทรพีกลับมาให้ได้”
บูรพาพยักหน้ากับจ๊อด นำลูกสมุนออกไป เคี้ยงหันมามองเจิมฉัตร ด้วยสีหน้าเหยียดหยามและไม่เชื่อถือ เจิมฉัตรหลบสายตาเคี้ยง
รถของชัชชัยจอดอยู่ในตรอกแห่งหนึ่ง ชัชชัยกำลังประคองไอ้ปอดเดินไปหาที่ซ่อนตัว ไอ้ปอดเจ็บแผลเดินต่อไปไม่ไหว ทั้งสองจึงต้องหยุดพัก
“คืนนี้มันคงตามล่าเราทั้งคืน”
“คุณชัชหนีไป ทิ้งผมไว้ที่นี่เถอะครับ อย่าให้ผมเป็นตัวถ่วงคุณเลย“
“มึงจะบ้าเหรอไอ้ปอด แค่ช่วยอีนางกาลีนั่นฆ่าป๋ากูก็เลวบรรลัยแล้ว ขืนกูทิ้งมึง กูก็เป็นหมากันพอดี.. ทำไมเหงื่อมึงออกเยอะนักวะ ออกเยอะกว่าเลือดอีก”
“กระสุนฝังในคุณชัช ผมสงสัยจะไม่ไหวแล้ว” ไอ้ปอดทำท่าจะทรุดลงไปแผ่
“เฮ้ย ทำใจดีๆไว้ ไอ้ปอดๆ”
“คุณชัช คุณต้องเชื่อผม หนีไปซะ คุณตัวคนเดียวไปไหนมาไหนสะดวกกว่า เชื่อผมนะครับ”
“มึงอย่าเพิ่งพูดเลย รอเดี๋ยวนะกูจะไปซื้อยามาทำแผลให้”
ไอ้ปอดดึงมือชัชชัยเอาไว้ แล้วส่ายหน้า “อย่าไปไหนเลยครับ มันไม่จำเป็นแล้ว” ไอ้ปอดยิ้ม “ตั้งแต่เล็กจนโต คุณชอบเอาเปรียบผมอยู่เรื่อยเอาเปรียบอีกสักหน ผมก็ไม่ถือคุณหรอก....”
ชัชชัยอึ้ง “กูลากมึงมาเดือดร้อนอีกแล้วไอ้ปอด ทุกทีสิวะ มึงต้องคอยรับอารมณ์กูยังไม่พอ เสือกต้องมารับความซวยเพราะกูอีก มึงไม่เคยโกรธกูเลย กูก็ไม่เคยแคร์มึงเลยเหมือนกัน แต่คราวนี้….กูพามึงมาตาย”
“อย่าคิดมากเลยครับ มันก็เหมือนตอนเด็กนั่นแหละ ที่เราเล่นด้วยกัน แล้วคุณทำผมหัวแตก…คุณถามผมว่าเป็นอะไรมากมั้ย ผมจำได้ ผมตอบคุณไปว่า…สนุกดีครับ คุณชัช สนุกดี”
พอนึกถึงเรื่องนี้ชัชชัยก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา แต่แล้วก็เริ่มผิดสังเกตที่ทุกอย่างเงียบไป จึงค่อยๆหันไปดู ไอ้ปอดหมดลมเสียแล้ว…ชัชชัยพูดไม่ออก ตกอยู่ในสภาพช็อค รีบลุกขึ้นห่างไปจากศพ แล้วทำท่าจะรีบหนีไป