บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 19 หน้า 2
จ่าส่งลังเลสักครู่ “ผมโทรไม่นาน….” จ่าส่งคว้าโทรศัพท์แต่กลับถูกยุทธเอื้อมมือลอดลูกกรงมาคว้าข้อมือเอาไว้ จ่าส่งตกใจ “คุณ…!!”
ยุทธกระชากแขนจ่าส่งดึงร่างมากระแทกกับลูกกรงประตูรั้ว และชักปืนออกมา เจ้าหน้าที่สองคนชักปืน แต่ไวไม่เท่ากฤชที่ยกปืนติดที่เก็บเสียงขึ้นยิงเจ้าหน้าที่ทั้งสองอย่างรวดเร็ว จ่าส่งตกใจก้มลงมองปืนของยุทธที่จ่ออยู่กับอกตน
ยักษ์เดินถือแก้วกาแฟตามออกมาดู “มีอะไรกันเหรอจ่า….”
กฤชเงยหน้ามองยักษ์ก็ยกปืนเล็งใส่ จ่าส่งรีบแย่งปืน “ไอ้ยักษ์หลบไป”
ยุทธตัดสินใจยิงทิ้งจ่าส่งทันที กระสุนทะลุแผ่นหลังจ่าส่งออกมา
ยักษ์ตะโกน “จ่า!”
กฤชดึงปากกระบอกปืนออกจากมือจ่าส่งแล้วเล็งใส่ยักษ์ ยักษ์ตกใจรีบผลุบหลบเข้าบ้าน กระสุนซัดโดนแก้วกาแฟในมือยักษ์แตกกระจาย ร่างจ่าส่งซึ่งถูกยิงค่อยทรุดลงกับพื้น ตาเหลือกค้าง
ที่ห้องนอนตะวันฉาย เขากำลังตรวจดูแฟ้มผู้ต้องหา พลางนั่งเคาะปากกาอย่างครุ่นคิด ก่อนจะคว้าหูโทรศัพท์โทรไปที่เซฟเฮ้าส์ ได้ยินเสียงสัญญาณดังขึ้น แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีคนมารับสาย ตะวันฉายเริ่มแปลกใจ
ที่แท้ โทรศัพท์ในเซฟเฮ้าส์ถูกยิงจนแตกกระจายไปแล้ว
ตะวันฉายสะดุ้งเพราะเสียงดัง ก่อนที่สัญญาณจะขาดหายไป ตะวันฉายมั่นใจว่ามีเหตุร้าย
เสือเดินสวมเสื้อกระวีกระวาดมาขึ้นรถและสตาร์ทออกไป โจมองตามลงมาจากระเบียงด้วยความเป็นห่วง
เสียงตะวันฉายโทรสั่ง “เสือ ไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น รีบไปเจอกับผมที่เซฟเฮ้าส์ เรามีปัญหาแล้ว”
ยักษ์พยายามยิงตอบโต้แต่ก็ถูกกฤชกับยุทธระดมยิงจนโผล่หัวไม่ขึ้น จ่าส่งที่นอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น ค่อยๆชักปืนของตนออกมา และรวบรวมลมหายใจหายเฮือกสุดท้าย พลิกตัวกลับไปยิงใส่กฤชและยุทธ “อย่าอยู่เลยมึง”
กฤชและยุทธถูกจ่าส่งยิงจนต้องหลบฉาก ยักษ์ถือโอกาสนั้นลากตัวจ่าส่งกลับเข้ามาในบ้าน กฤชกระชากเปิดประตูรั้วออกและบุกตามเข้าไปพร้อมยุทธ
ยักษ์ลากจ่าส่งหลบเข้ามาในครัวและจับให้นั่งพิงฝาเอาไว้ ก่อนที่ตัวเองจะรีบสับคัทเอาต์ดับไฟ ทำให้ยุทธกับกฤชต้องหยุดดูเชิงไม่กล้าผลีผลามบุกเข้าไปต่อ
ยักษ์หันมาดูอาการจ่าส่ง “จ่า เป็นยังไงบ้างจ่า”
จ่าส่งพูดตะกุกตะกัก เลือดทะลัก “ไม่ต้องสนใจข้า คุ้มครองพยานเร็ว”
ยักษ์พยักหน้าหันไปยิงสกัดกฤชกับยุทธไม่ให้บุกเข้าบ้าน จ่าส่งล้วงกระสุนออกมาบรรจุใส่ลูกโม่มือสั่นกึกๆ หายใจแผ่วเต็มที