บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 21
หน้าบ้านเสี่ยเจริญ พลตำรวจยืนและนั่งอารักขาอยู่สองนาย แต่ตรงพุ่มไม้ด้านหนึ่ง บูรพากำลังปีนกำแพงและลัดเลาะมาตามพุ่มไม้ พลตำรวจสองนายท่าทางเบื่อหน่าย คนหนึ่งยืนอยู่ป้องปากหาว ขณะที่อีกคนดูนาฬิกาข้อมือแล้วบ่นออกมา “เวรกรรมแท้ๆ อากาศเย็นๆ แบบนี้แทนที่จะได้นอนกอดเมียอยู่กับบ้านตัวเอง ดันผ่าต้องมานั่งเฝ้าบ้านให้ไอ้พวกคนร้าย”
“อย่าบ่นนักเลยว้า จะทำไงได้เค้าบอกว่าในบ้านมีหลักฐานสำคัญเก็บไว้นี่หว่า”
“หลักฐานอะไรก็ไม่รู้ สงสัยจะเป็น…” คนพูดเหลือบเห็นด้านหลังเพื่อนแล้วก็ร้อง “เฮ้ย !”
พลตำรวจคนที่เพิ่งหาวหันไปและถูกบูรพาฟาดด้วยด้ามปืนจนสลบเหมือด พลตำรวจอีกคนเพิ่งชักปืนออกมายังไม่ทันเล็งก็ถูกบูรพาชกหน้าหงายไปอีกคน
รถของเสือแล่นมาจอดที่หน้าบ้านเสี่ยเจริญ เสือเข้าเกียร์ว่างกำลังลงจากรถ แต่สายตาเหลือบเห็นรถปุโรทั่งคันหนึ่ง จอดหลบมุมอยู่ในเงามืดก็เอะใจมองเข้าไปในบ้าน เสือชักปืนออกมาเตรียมพร้อม
ในความมืดสลัวของห้อง บูรพากำลังไขรหัสเปิดเซฟ เขาลุ้นระทึกแข่งกับเวลาก่อนจะเปิดเซฟได้สำเร็จ และหยิบสมุดบัญชีเล่มที่สองออกมาดูด้วยความยินดี แต่แล้วก็ต้องชะงักกึก
“ผิดแผนไปนิดนึงใช่มั้ย” บูรพาค่อยๆหันไปดูช้าๆ เห็นเสือกำลังถือปืนจ่ออยู่ “โชคไม่เข้าข้างแกแล้วพวก”
บูรพานิ่วหน้าอย่างเจ็บใจ….
บูรพาที่ถูกสวมกุญแจมืออยู่โดนผลักเข้ามาในรถของเสือ เสือขึ้นมานั่งพร้อมทั้งพลิกดูสมุดบัญชีในมือ “นี่อะไร”
“หลักฐาน.. ของป๋ากับท่านรองบารมี”
“ตกลงท่านรองบารมีอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จริงๆเหรอ”
บูรพาขี้คร้านที่จะตอบ เสือวางหลักฐานไว้ที่เบาะหลังก่อนจะสตาร์ทรถ
“แกจะพาฉันไปไหน”
“สถานการณ์ตอนนี้ไม่รู้แล้วว่าใครเป็นใคร ขนาดฉันยังโดนตุ๋นจนเปื่อย ไม่รู้มีตำรวจคนไหนที่โดนไอ้ทัศน์หลอกใช้อยู่อีก”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีตำรวจหน้าไหนที่แกไว้ใจได้แล้ว”
“ยังมีอยู่คนนึง”
บูรพามองอย่างสงสัยว่าเสือหมายถึงใคร