บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 21 หน้า 2
ยักษ์นั่งฟังวิทยุตำรวจผ่านหูฟัง คอยเช็คข่าวความเคลื่อนไหวต่างๆ ปูสะพายกระเป๋ากำลังจะกลับบ้านแต่ยังเหลียวมาดูธิชาด้วยความเป็นห่วง ธิชาพยักหน้าให้ปูกลับไป
“แล้วพรุ่งนี้ฉันจะมาเยี่ยมนะ”
“ขอบใจจ้ะ”
ปูกลับออกไป ตะวันฉายเดินสำรวจหาเบาะแสในคอนโดแล้วมานั่งลงข้างธิชา “ผมเห็นในห้องนอนคุณมีกระเป๋าเดินทางจัดไว้คุณกำลังจะไปไหนรึเปล่า”
ธิชายิ้มเศร้า “ฉันกับบูรพามีแผนว่าจะหนีไปด้วยกัน แต่ก็มาเกิดเรื่องซะก่อน…”
“คิดว่าหนีพ้นเหรอ”
“ฉันไม่รู้ แต่ก็ดีกว่ารอวันโชคร้ายอยู่ที่นี่…”
“จะไปที่ไหนกัน”
“ฉันเคยบอกเค้าว่าเราน่าจะไปที่สิงคโปร์ฉันอยากให้แม่ได้รู้จักกับเค้า” ตะวันฉายอดยิ้มไม่ได้เมื่อนึกว่าถ้าเป็นไปได้จริง บูรพาก็คงมีความสุขไม่น้อย ธิชาก็อิ่มเอมใจเช่นกัน ก่อนจะระบายความรู้สึกออกมา “แล้วคุณล่ะคะผู้หมวด ถามแต่เรื่องของฉัน คุณล่ะเคยรักใครบ้างมั้ย” ตะวันฉายนิ่งเงียบ ก่อนจะแข็งใจพยักหน้าออกมาแผ่วๆ เป็นรักที่ซ่อนลึกเต็มที “ผู้หญิงคนนั้นคงสวยมาก”
ตะวันฉายมองธิชา นึกปวดใจลึกๆ “ใช่ เป็นคนสวย….ที่สำคัญ…เป็นคนมีน้ำใจ”
ธิชานึก “โจเหรอคะ” ตะวันฉายเกือบจะหัวเราะออกมา…ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ…ธิชายิ่งอยากรู้ “ตกลงฉันเคยเห็นเค้ารึเปล่า” ตะวันฉายพยักหน้า….แต่ธิชานึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก “ถ้าฉันเจอเธออีก คุณบอกฉันด้วยนะ”
“ผมบอกต่อหน้าเธอไม่ได้หรอก เผอิญเธอไม่ได้รักผมน่ะ”
“งั้นก็สะกิดก็ได้นี่คะ แอบบีบมือฉันเบาๆ ฉันจะได้รู้”
ตะวันฉายพยักหน้า ก่อนที่เสียงโทรศัพท์จะดังขึ้น ตะวันฉายปลีกตัวมารับโทรศัพท์ “ตะวันฉายพูดครับ เสือ? ที่ไหน! ดีแล้ว อย่าเพิ่งโทรเข้ากองปราบ เราไม่รู้ว่าทัศน์มีสายอยู่ที่ไหนบ้างขอผมสอบปากคำเค้าก่อน ตกลง ผมจะไปถึงที่นั่นในอีกสิบนาที” ธิชามองด้วยความสงสัย ตะวันฉายหันไปบอกยักษ์ “คุณอยู่โยงที่นี่ ผมจะกลับไปที่บ้านก่อน” ยักษ์กับธิชาสงสัย “เสือได้ตัวบูรพาแล้ว”
ยักษ์ดีใจแต่เห็นธิชาอยู่เลยไม่กล้าแสดงออก ธิชาอึ้งไปเล็กๆ
รถเสือแล่นมาจอด เสือคุมตัวบูรพาจะเข้าบ้าน แต่บูรพากลับชะงักไม่ยอมเดินต่อ ก่อนจะหันมาชูกุญแจมือให้เสือดู เสือส่ายหน้าปฏิเสธ
“ผมให้พ่อเห็นแบบนี้ไม่ได้หรอก”
“มันผิดระเบียบ”
“ผมขอร้อง” สีหน้าบูรพาอ้อนวอนอย่างจริงใจ