บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 21 หน้า 4
เสือหันไปมองบูรพาและชู 4 นิ้ว บูรพาพยักหน้า รอจนได้จังหวะเสือก็กลิ้งไปถีบประตูออกและยิงสวนออกไปถูกสมุนตาย 1คน ขณะที่ยุทธถูกยิงที่แขน กฤชกับสมุนอีกคนลากยุทธหลบไปอีกด้าน บูรพาผลักหน้าต่างออกและยิงใส่สมุนของกฤชกับยุทธอีกคนทิ้ง กฤชกับยุทธรีบคลานไปที่หลบกันจ้าละหวั่น
เสือมันเขี้ยว “เสร็จกูล่ะ” บูรพาได้ยินเสียงบางอย่างรีบชูมือห้ามเสือที่กำลังจะออกไปถล่มซ้ำกฤชกับยุทธ “อะไรอีกวะ”
“มีอีกคนอยู่ในบ้าน”
เสือกับบูรพาเงียบเงี่ยหูฟัง ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเนิบๆ จับต้นทางไม่ได้ เสือและบูรพาต่างกราดปืนมองหา เสือค่อยๆถอยเข้าหาที่ว่างด้านหลังเพื่อชิดฝาเอาไว้เนื่องจากเสียวสันหลังกันวาบๆ
ในขณะที่บูรพาเดินลึกเข้าไปในตัวบ้านเพื่อมองหาตามมุมต่างๆ ระหว่างเสือกับบูรพา บรรยากาศค่อนข้างเงียบ…จนได้ยินเสียงหัวใจเต้นตึกๆๆ เหงื่อหยดกันติ๋งๆ ในที่สุดบูรพาก็เห็นหน้าต่างเปิดไว้ แต่แล้วก็บูรพาต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อรู้ว่ามีคนยืนอยู่ในความมืดข้างหลังตนเรียบร้อยแล้ว “ทัศน์”
เสือยังคอยระวังประตูอยู่ไม่ให้กฤชกับยุทธบุกเข้ามาอีก แต่แล้วเขาก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นบูรพาถือปืนเล็งออกมาที่เค้า เสือประหลาดใจก่อนจะมองดีๆ และพบว่าทัศน์ประกบบูรพาออกมามือซ้ายถือปืนจ่อท้ายทอยบูรพาเอาไว้ ส่วนมือขวาประคองมือบูรพาเล็งปืนมาที่ตน
“ฉันว่าแกต้องชอบแบบนี้แน่ๆเลยว่ะ หมู่เสือ”
“อย่า!” บูรพาร้องห้าม
ทัศน์จับมือบูรพายิงเสือจนพรุน บูรพาถือโอกาสนั้นใช้มือตะครุบมือทัศน์ที่เอาปืนจ่อท้ายทอยตนอยู่แล้วถอยหลังเต็มที่ ดันร่างของทัศน์อัดกระแทกกับข้างฝาหลายครั้งด้วยกัน บูรพาถือจังหวะนั้นสลัดหลุดจากทัศน์และจะหันไปยิงทัศน์ที่นั่งอยู่
ทัศน์เตะกวาดขาบูรพาล้มลง ก่อนที่ตัวเองจะโผยืนขึ้นเอาปืนจ่อกระหม่อมบูรพา “หมดเวรหมดกรรมกันซะที ไอ้บูรพา”
เสือซึ่งยังไม่ตายโผขึ้นนั่งกระชากปืนสองมือขึ้นแผดร้องยิงกระหน่ำใส่ทัศน์ ร่างของทัศน์ถูกแรงกระสุนของเสือถีบออกไปจนกระดอน เสือบอกกับบูรพา “หนีไป”
กฤชกับยุทธถือโอกาสที่เสือยิงทัศน์ โผล่ออกมารุมยิงใส่เสือแบบไม่ต้องนับ เห็นข้าวของกระถางต้นไม้หน้าบ้านแตกกระจาย ร่างเสือพรุน….โดนเข้าหลายนัด…..
บูรพาที่กลิ้งหลบอยู่ยิงขับไล่กฤชกับยุทธออกไป แต่ตัวเองก็ถูกทัศน์ยิง ทัศน์เลือดท่วม ชายเสื้อเปิดหราเห็นเกราะกันกระสุนภายในเดินมายิงใส่บูรพาอย่างอำมหิต
บูรพาหลบไปหลังโซฟา….และดึงร่างเสือหลบเข้ามา “หมู่เสือ เป็นยังไงบ้าง”
เสือตาลอย…ปากสั่น…ตัวเย็นเฉียบ บูรพาเห็นแล้วก็ใจเสีย ทัศน์แสยะยิ้มอย่างบ้าคลั่ง แต่แล้วหูก็แว่วยินเสียงไซเรนใกล้เข้ามา