บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 12 หน้า 3
เจิมฉัตรหยุดล่อกแล่ก “เค้าให้ฉันมาถามว่าเราจะเอาไงต่อ”
“กลับไปบอกชัชชัย ผมกำลังได้เบาะแสใหม่เกี่ยวกับบูรพาและคิดว่าจะได้หลักฐานเร็วๆนี้ด้วย”
“หลักฐานอะไร”
“เธอไม่จำเป็นต้องรู้...บอกเค้าแต่เพียงว่า...มันอาจจะทำให้เค้าไปสู่จุดหมายได้เร็วขึ้น...”
“แค่นั้นใช่มั้ย”
“แค่นั้น...”
เจิมฉัตรคว้าแว่นดำ ขยับลุกขึ้น แต่ทัศน์ยื่นช้อนไอศครีมมาให้ตรงหน้า
“ฉันไม่ชอบ”
“ผู้หญิงน่ะจริงๆชอบของหวานกันทุกคนแหละน่าผมรู้”
เจิมฉัตรหันมาจะเอ็ดแต่แล้วเธอก็เห็นบางอย่างในแววตาของทัศน์ ทัศน์ดูมีลีลา…ใจเย็นและมีอำนาจ ท้าทายให้เธอเล่นเกมส์ด้วย เจิมฉัตรก้มลงประคองมือของทัศน์ ป้อนไอศกรีมเข้าปากตัวเอง “พอใจรึยัง”
ทัศน์พยักหน้า “วันหลังมาใหม่นะ” ทัศน์เดินออกไปทิ้งให้เจิมฉัตรนั่งงงอยู่อย่างนั้น
รถทัศน์เข้ามาจอดที่สตูดิโอธิชา ทัศน์ลดกระจกลงดู “แน่ใจนะว่าใช่...”
กฤชยืนยัน “แน่ใจครับ...มีคนยืนยันว่ามันชอบมาที่นี่บ่อยๆ”
ข้างในสตูดิโอรูป ปูกับธิชากำลังคุยกับลูกค้าอยู่
ทัศน์เดินเข้ามาเห็น ช่วยหยิบจับกรอบรูปให้ลูกค้า...เขาแนะนำตัว “ผมเป็นเพื่อนนักเรียนนายร้อยรุ่นเดียวกับผู้หมวดตะวันฉาย แต่ตอนนี้ผมทำงานอยู่ที่ฝ่ายกิจการภายใน”
“คุณมีธุระอะไรหรือคะ”
“ผมแค่อยากคุยอะไรกับคุณด้วยหน่อย เกี่ยวกับคุณบูรพา”
ธิชาตกใจ “ฉันไม่รู้จักคนชื่อนั้น ชั้นไม่รู้จักนายบูรพาอะไรนั่น...”
“คุณจะช่วยตะวันฉายได้มากกว่านี้นะครับคุณธิชา ถ้าคุณพูดความจริง” ธิชาอึ้ง… “ตะวันฉายกำลังเจอปัญหาใหญ่เพราะนายบูรพา เบื้องบนกำลังเพ่งเล็งว่าเค้ากำลังพยายามช่วยเหลือผู้ต้องหารายนี้”
ธิชาลังเล “คุณไม่ได้หลอกฉันนะคะ แล้ว…คุณบอกกับผู้หมวดเรื่องนี้รึยังคะ”
“ตามหน้าที่ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ ผมเองก็ลำบากใจมากที่ช่วยอะไรเค้าไม่ได้ในตอนนี้ แต่ถ้าคุณเล่าความจริงทั้งหมดให้ผมฟัง ผมรับรองครับว่าจะต้องจัดการเคลียร์ทุกอย่างได้แน่”
ธิชาลังเลอยู่สักครู่ ก็ตัดสินใจเอ่ยถาม “คุณอยากรู้เรื่องอะไร”
“ผู้หมวดตะวันฉายกับบูรพารู้จักกันมานานรึยังครับ”
ธิชาขยับจะตอบแต่ก็ชะงักเมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ “คุณบอกว่าคุณเป็นเพื่อนนักเรียนตำรวจของตะวันฉาย แต่คุณไม่รู้ว่าบูรพากับตะวันฉายเป็นอะไรกันงั้นหรือคะ แล้วอย่างนี้ฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง...” ทัศน์นั่งฟังยิ้มมุมปาก