บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 16 หน้า 2
บูรพามาส่งจ่าเวศเข้านอน โดยมีตะวันฉายยืนดูอยู่ห่างๆ
“นี่ก็ดึกมากแล้ว แกน่าจะอยู่ค้างที่บ้านสักคืน”
“อย่าเลยครับพ่อ ผมยังต้องไปส่งธิชาเค้าอีก “
จ่าเวศเอ่ยอย่างหนักใจ “แกนี่ก็เหลือเกิน เอาแต่ทำงานอยู่ต่างจังหวัด หัดเข้ากรุงเทพฯมาอยู่ดูแลแฟนซะบ้างสิ ปล่อยให้พ่อหน้าแตกอยู่ตั้งนาน ตอนแรกยังนึกว่าธิชาเค้าเป็นแฟนเจ้าฉายมันซะด้วยซ้ำ” บูรพาเพียงแต่ฝืนยิ้มไม่ว่าอะไร “หางานอย่างอื่นทำซะเถอะบูรพา แล้วกลับมาอยู่บ้านเรานะลูกเชื่อพ่อนะ”
บูรพามองตะวันฉายและหันมาตอบพ่ออย่างลังเล “อีกไม่นานหรอกครับพ่อ แล้วผมจะกลับบ้าน”
จ่าเวศยิ้มเชื่อ ในขณะที่ตะวันฉายเริ่มใกล้จะหมดความอดทนกับการกลับคำพูดของน้อง
ธิชายืนคิดถึงเรื่องบูรพาอยู่ที่รถด้วยความผิดหวัง สักครู่ก็เห็นบูรพาเดินกลับออกมาโดยมีตะวันฉายตามหลังมาส่ง
ตะวันฉายเหลียวไปดูด้านหลัง เห็นห้องจ่าเวศเพิ่งปิดไฟเข้านอน
บูรพามองหน้าธิชาอย่างกระดากใจ ก่อนจะหันไปบอกตะวันฉาย “เดี๋ยวฉันกับธิชาจะกลับแล้ว….” บูรพาพูดไม่ทันจบ ตะวันฉายก็ปราดเข้าผลักอกบูรพาเข้ากับรถ และกระชากคอเสื้อมาขยุ้มไว้ “แกจะทำอะไร”
“ทำไม ก็ในเมื่อแกรับปากกับธิชาแล้วทำไมแกถึงต้องมากลับคำอย่างนี้ ตอบฉันสิบูรพา แกมีปัญหาอะไร ทำไมถึงยังถอนตัวไม่ได้”
บูรพาอึกอัก “มันยังไม่ถึงเวลา”
“เวลาที่ว่า มันอีกนานแค่ไหนบูรพา ทุกคนต้องรอความหวังจากแกอีกนานแค่ไหน พ่ออายุหกสิบแล้วนะ จะให้รอความหวังของแกไปอีกกี่ปี” บูรพาเจ็บปวด พยายามเบือนหน้าหนี “ฉันรู้ว่าความผิดของฉันที่ทำลายชีวิตแก ต่อให้ตายก็ไม่มีทางชดใช้แกได้หมด แต่แกก็ไม่น่าจะถือทิฐิมาลงกับพ่อแบบนี้ ถ้าแกไม่อยากเห็นหน้าฉัน ฉันไปอยู่ที่อื่นไปให้พ้นหน้าแกก็ได้”
“มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้” บูรพาบอก
“แล้วเพราะอะไรบูรพา ทำไมแกถึงต้องยืดเวลาออกไปอีกบอกฉันได้มั้ยว่าแกมีเหตุผลอะไร”
“มันไม่ใช่เรื่องของแก ชีวิตของฉันๆจัดการเอง”
“ถึงแกจะไม่นับฉันเป็นพี่ แต่แกอย่าลืม…ฉันยังเป็นลูกของพ่อ ฉันยังมีสิทธิ์ปกป้องพ่อจากความหวังลมๆแล้งๆของแก”
บูรพาผลักตะวันฉายออกไป “ปกป้อง…สภาพแกตอนนี้ยังจะปกป้องอะไรได้อีก ไอ้ตำรวจคุมด่านข้างทางอย่างแก จะโดนไล่ออกวันไหนเมื่อไหร่ยังไม่รู้ ยังคิดจะเป็นฮีโร่คอยยุ่งกับชีวิตคนอื่นอยู่อีกหรือไง”
“อย่างน้อยฉันยังยืนหยัดต่อสู้อยู่กับมัน ไม่ใช่เอาแต่หนีปัญหาไปพึ่งไอ้พวกนอกกฎหมาย ไปเป็นขี้ข้าให้ไอ้พวกค้ายานรกพวกนั้น”
บูรพาและตะวันฉายต่างฝ่ายต่างเครื่องร้อน ธิชารีบขวาง “วันนี้วันเกิดคุณลุง ฉันว่าพวกคุณอย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ นะคะผู้หมวด ฉันขอร้อง”