บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 3 หน้า 2

หลังจากนั้น ชีวิตของทั้งคู่ต่างเดินไปคนละทาง 

ระหว่างที่ตะวันฉายฝีกยิงปืนในสนามยิงปืนอย่างบ้าคลั่ง บูรพาก็มีเรื่องในคุกชกกันจนสลบ 

ระหว่างที่ตะวันฉายเดินนำลูกทีมมาขอตรวจค้นคนร้าย และจับกุมตัวผู้ต้องหา โดยมีนักข่าวนสพ.ถ่ายภาพ บูรพาก็ยัดเงินให้คนส่งข้าวสาร เปิดข้าวออกมาเห็นมีผงอยู่ข้างใน 

ระหว่างที่ตะวันฉายให้สัมภาษณ์นักข่าวอย่างไม่แคร์อะไรทั้งสิ้น บูรพาก็รับหน้าที่แจกจ่ายเงินของเคี้ยงให้กับแก๊งค์มังกรแดง 

ตะวันฉายมารอเยี่ยม แต่บูรพาไม่ออกมาพบ เขาฝากจดหมายทิ้งไว้ บูรพารับจดหมายมาแล้วโยนทิ้ง ในกล่องเต็มไปด้วยจดหมายที่ตะวันฉายส่งมาให้ 

จ่าเวศผู้เป็นพ่อนั่งอยู่บนรถเข็นแล้วมองรูปถ่ายครอบครัวที่แตกร้าวอย่างโดดเดี่ยว

4 ปีผ่านไป ที่ลานจอดรถวังเวงแห่งหนึ่ง ได้ยินเสียงปืนและเสียงคนแผดร้องแว่วออกมาไกลๆ  เสียงคนโวยวายเป็นภาษาจีนฮ่อระงม 

ตะวันฉาย เสือ และจ่าส่ง กำลังฟังการแปล “โจรทั้งคู่บอกว่าอย่าเข้าไปไม่งั้นจะยิงตัวประกัน”

ยางรถยนต์แบนแต๊ดแต๋ เลือดไหลเป็นทางจากในรถมาหยดลงพื้น

โจรน้องชายนอนกุมแผลฉกรรจ์ที่อกหายใจระรวยอยู่บนรถ แผดร้องตะโกนบอกโจรพี่ชายที่บาดเจ็บเช่นกัน  แต่กำลังยืนถือปืนก๋าอยู่นอกรถ ในมืออีกข้างจิกคอสาวออฟฟิศคนหนึ่งไว้ในอ้อมแขนเป็นตัวประกัน โจรน้องชายหายใจกระตุกตาเหลือกค้าง..ขาดใจตาย โจรพี่ชายจากความเสียใจกลายเป็นแค้น  หันมากราดยิงใส่ตำรวจอย่างบ้าคลั่ง

เสือ จ่าส่ง และยักษ์หลบแว๊บๆเข้าหลังที่กำบังตามเสาๆ  ตามหลังรถ เสือหันมาโบกมือให้นักข่าวจากสถานีโทรทัศน์สถานีหนึ่งถอยไปไกลๆ “ไอ้บ้าเอ๊ยเข้ามาอีกแล้ว เดี๋ยวก็โดนยิงตาบอดหรอกมึง”

ตัวประกันร้องไห้ โฮ ๆเมื่อความตึงเครียดมาถึงขีดสุด โจรพี่ชายหันไปตะคอกใส่ตัวประกัน อย่างบ้าคลั่ง…หนักขึ้นๆๆ โจรพี่ชายกำลังแหกปากตะโกนด่าตัวประกัน  โดยไม่ทันระวังตะวันฉายที่ผลักประตูหนีไฟออกมาทางด้านหลัง  และจ่อยิงเข้าอย่างรวดเร็ว

เสือ  จ่าส่ง  ยักษ์  กรูกันเข้าไปเคลียร์พื้นที่ นักข่าวยืนตะลึงขณะที่ตากล้องบันทึกภาพเอาไว้

รถสารวัตรเมธาแล่นเข้ามาจอดหน้าสถานีตำรวจ นักข่าวที่ดักรออยู่ออกันเข้ามาที่รถรุมสัมภาษณ์สารวัตรเมธาที่ลงมาจากรถ  ก่อนจะเดินนำนักข่าวมาถึงด้านใน