บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 3 หน้า 6
บูรพากำลังทำความสะอาดบริเวณภายในคุก จ๊อดดีใจเป็นพิเศษ บูรพาได้รับจดหมายจากผู้คุม ก็พลิกดูจ่าหน้าซอง แล้วทิ้งจดหมายลงไปในกล่อง โดยไม่ได้อ่านข้อความในจดหมาย
ที่บ้านจ่าเวศ ตะวันฉายเปิดหนังสือพิมพ์แหล่งงาน สมัครงานกลางดึกด้วยความหวัง
วันต่อมา รถบรรทุกลอกท่อแล่นขนบรรดานักโทษไปตามถนน….บูรพาสวมหมวกแก๊ปนั่งอยู่หน้ารถข้างๆผู้คุม สายตาทอดมองตึกรามบ้านช่องอย่างกระตือรือร้น เมืองหลวงเต็มไปด้วยความศิวิไลซ์ เปลี่ยนแปลงไปมากมาย
จ๊อดซึ่งนั่งอยู่ท้ายรถ ห้อยตัวมาเคาะประตูเรียกบูรพา ชี้ชวนให้ดูไปทางหนึ่ง “เฮ้ย ดูเมียมึงเดะ”
ป้ายคัตเอาท์ขนาดยักษ์เป็นรูปนางแบบในชุดวาบหวาม บูรพายิ้มขำจ๊อด ถอดหมวกออกฟาด นักโทษท้ายรถพอเห็นรูปปลุกใจก็ตีปีก เป่าปากกันอย่างสนุกสนาน
นักโทษหลายสิบรายกำลังแบ่งงานกันอยู่ตามหลุมท่อต่างๆ โดยมีผู้คุมคอยดูแล บูรพามีผ้าปิดจมูกกำลังคอยสาวเชือกดึกถังตักขี้โคลนจากจ๊อดที่ยืนแช่อยู่ในท่อ
“หมดยังวะ”
“หมดแล้ว ช่วยดึงข้าหน่อยโว๊ย” บูรพายื่นมือไปฉุดจ๊อดขึ้นมา พอพ้นจากหลุมมาได้จ๊อดถึงกับนั่งแผ่ “โฮ่ย..หายใจไม่ออก เหม็นฉิบหาย เหลืออีกกี่อันเดอร์พาร์วะ”
“หลุมสุดท้ายแล้ว”
จ๊อดพยักหน้าเซ็งๆ บูรพาหิ้วถังแล้วฉุดจ๊อดยืนขึ้นทั้งคู่เดินไป บูรพาเดินมาเทโคลนลงถังใหญ่ ก่อนจะคว้าชะแลงมาช่วยจ๊อดเปิดฝาท่อตรงหน้าร้านธิชา
บูรพายกฝาท่อเสร็จสายตาก็พลันเหลือบมองเห็นบางอย่างจึงชะงักมือ จ๊อดจึงหันไปมองบ้าง สตูดิโอของธิชามีรูปวาดจัดโชว์อยู่ที่ตู้กระจกหน้าร้าน มีรูปหนึ่งเป็นทางเดินยาวไกลทอดผ่านแนวสวนไปยังบ้านร่มรื่นน่าอยู่
“ประทับใจอะไรนักหนาวะ ต่อเละๆ แบบนี้หลานข้าที่บ้านนอกก็ต่อได้”
บูรพายังไม่ตอบ หากแต่ลองเดินเข้าไปดูใกล้ๆ มองอย่างพินิจพิเคราะห์ โดยไม่ทันสังเกตว่าด้านหลังนั้นปูได้ขับรถเข้ามาจอด เห็นปูลงจากรถมาขนของ ขณะที่ธิชาหิ้วของเดินมาจะเข้าสตูดิโอแต่ก็ต้องชะงักเพราะบูรพากับจ๊อดยืนขวางอยู่
“ฮืม ไม่รู้สิ แต่ข้าว่ารูปนี้สวยกว่ารูปอื่นนะบ้านมัน….มันดูเป็นบ้านว่ะ ได้อารมณ์ดีนะมองแล้วเหมือนกับข้างในมีอาหาร มีที่นอนดีๆแล้วก็มีคนรอเราอยู่…”
ธิชาเหลือบมองบูรพาอย่างสนใจ
“แก้ผ้านอนรอรึเปล่าวะ”