บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 11 หน้า 5
“แกไม่ต้องมาปิดพ่อเจ้าฉาย ชิชะๆ เขินล่ะสิท่า” จ่าเวศคาดคั้นกับตะวันฉาย “ขาวๆ แบบนี้ โหงวเฮ้งเมียตำรวจแหงๆ หรือแกจะเถียงพ่อว่าเป็นเมียไอ้วายร้ายที่ไหนฮึ”
ตะวันฉายหน้าเสียมองไปที่ธิชา ธิชาเดินออกมาได้ยินเข้าก็สลดวูบ ตะวันฉายนึกสงสารธิชา จ่าเวศไม่เข้าใจสถานการณ์เห็นต่างคนต่างเงียบก็เลยเปิดโอกาสให้ “พ่อออกไปสูดอากาศข้างนอกแป๊บนึงนะ” จ่าเวศบอกกับธิชา “ฝากเจ้าฉายด้วยนะหนู”
ธิชานั่งเฝ้าไข้ตะวันฉาย สายตาของเธอจับจ้องที่บาดแผลของเขา “ได้ตัวคนร้ายที่ยิงคุณรึเปล่าคะ” ตะวันฉายส่ายหน้า “เมื่อเช้านี้ฉันอ่านหนังสือพิมพ์ เห็นบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับคดีของเสี่ยเจริญ…. คนร้ายคงไม่ใช่…”
ตะวันฉายรีบแทรก “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับบูรพา! คุณวางใจเถอะ ผมไม่ได้เจอเค้าในที่เกิดเหตุด้วยซ้ำ”
ธิชาลังเล “จริงๆเหรอคะ แต่ตอนแรกที่คุณตามคดีนี้คุณบอกว่าคนที่คุณกำลังจะจับเป็นเค้า”
“เค้ายังโชคดี ถ้าคุณเจอเค้าก็ฝากด้วยก็แล้วกันว่าผมขอร้องอย่าทำให้พ่อต้องเสียใจมากไปกว่านี้”
ธิชาพยักหน้า ลึกๆ แล้วโล่งอก
ยักษ์กำลังนั่งคุยอยู่กับจ่าเวศที่หน้าห้อง “อ๋อ…ตกลงผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนของผู้หมวดเหรอครับ”
“อ้าว นี่ก็ไม่รู้กันเลยเรอะ”
“ไม่ทราบครับ เคยเห็นไปหาผู้หมวดที่กองปราบแค่ไม่กี่ครั้ง”
“เอ เจ้าฉายนี่มันยังไง โตจนป่านนี้แล้ว เรื่องแค่นี้ทำไมต้องหลบๆซ่อนๆก็ไม่รู้ แย่จริงๆ เป็นลูกพ่อซะเปล่า ไม่รู้จักเจ้าชู้บ้างเล๊ย”
โจเสียงดังมาแต่ไกล “ไหนๆ ผู้หมวดอยู่ไหน”
“ทางนี้” เสือบอก
“อ้าวไม่ใช่ทางนี้เหรอ” จ่าส่งมองไป รู้สึกผวาหน่อยๆเหมือนมีลางสังหรณ์ เห็นโจเดินหิ้วของทะเร่อทะร่ามาแต่ไกล “โอ๊ย ทำไมโรงบาลนี้ทางเดินมันหลายเลี้ยวจังเลยวะ”
“ทางเดินน่ะมันไม่เลี้ยวหรอก เธอต่างหากวิ่งพล่านไปหมดทำเป็นจิ๊กโก๋ใจร้อนไปได้”
“ผู้หมวดเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ โทษนะลุง หลบหน่อย” โจดันรถเข็นจ่าเวศหลบไปและทำท่าจะเดินเข้าห้อง
เสือรีบสะกิด “โจๆๆๆ นี่พ่อผู้หมวด….”
โจหน้าซีด….หันกลับไปไหว้ ท่าทางเปลี่ยนไปเป็นคนละคน….“สวัสดีค่ะคุณพ่อ….หนูชื่อโจ เป็นเพื่อนของผู้หมวดค่ะ” จ่าเวศรับไหว้…พอดีธิชาเปิดประตูออกมากำลังจะกลับบ้าน โจรีบทัก “เอ่อ งั้นนี่ก็คงเป็นน้องสาวผู้หมวดใช่มั้ยคะ”
จ่าเวศรีบบอก “อ๋อเปล่า ธิชาเค้าเป็นแฟนเจ้าฉาย”
โจ….หุบยิ้ม…