บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 18 หน้า 4
เสือเดินเซ็งออกมาเป็นคนแรกตามด้วยยักษ์กับจ่าส่ง
“ใจเย็นสิวะเสือ ผู้หมวดแกคงไม่ได้ตั้งใจหรอกน่า”
“งานต้องมาก่อนนะเว้ย” จ่าส่งเตือน
“มันเกินไปน่ะจ่า ปล่อยให้ไอ้บ้านั่นจิกหัวด่าอย่างกับหมูกับหมาอยากรู้จริงๆ ผู้หมวดตกลงอะไรกับมันทำไมถึงต้องโอ๋มันนัก”
ทุกคนมองไปที่ประตูห้องประชุมอย่างคลางแคลง
ตะวันฉายผลักชัชชัยกลับเข้ามาในห้องนอน และจ้องอย่างไม่พอใจ ชัชชัยยิ้มอมพะนำ กระดิกนิ้วเหมือนรอรับอะไรบางอย่าง
“อะไร”
“เราตกลงกันว่าหมวดจะต้องกันผมออกจากทุกคดีไม่ใช่เหรอ ไหนล่ะเอกสารรับรอง”
ตะวันฉายเสียฟอร์ม “ผู้ใหญ่กำลังพิจารณาเรื่องนี้อยู่”
“หมวด หมวดคงไม่เล่นตุกติกกับผมหรอกใช่มั้ยตามใจผมหน่อยน่า ถ้าหมวดช่วยผม ไม่แน่ผมก็อาจจะช่วยพูดเรื่องร้ายของน้องหมวดให้กลายเป็นดีขึ้นมาบ้างก็ได้นะ” ตะวันฉายนิ่งอึ้งที่โดนชัชชัยจับจุดอยู่ “อะไรกันอีกล่ะหมวด ผมทำอะไรผิดงั้นเหรอ เราตกลงกันแล้วนี่ คุณอยากได้ข้อมูลผมก็ให้ไปแล้วไง”
“แต่คุณยังไม่เอ่ยถึงคนกลางอีกคน คนที่คุณว่าเค้าอยู่เบื้องหลัง เสี่ยเจริญ และแก๊งค์ค้ายาอีกหลายๆแก๊งค์”
“ไอ้คนที่จ้องจะเล่นงานน้องชายคุณอยู่น่ะเหรอ”
ขบวนหาเสียงของท่านรองบารมีเคลื่อนเข้ามาในเขตชุมชนแออัดแห่งหนึ่ง หัวคะแนนกำลังถือโทรโข่งป่าวประกาศเรียกคะแนนเสียงจากชาวบ้าน ในขณะที่ท่านรองบารมีก็เดินนำลูกทีมเข้ามาทักทายชาวบ้าน มีหน้าม้าเอาพวงมาลัยมาคล้องให้
“อย่าลืมนะครับ เบอร์ 44 ท่านรองบารมี พรรคเทอดธรรม เจ้าของผลงานกวาดล้างกลุ่มผู้มีอิทธิพลและแก๊งค์ค้ายาเสพย์ติดเมื่อครั้งดำรงตำแหน่งอยู่ในรัฐบาลในสมัยที่แล้ว วันนี้ท่านรองบารมีและคณะได้ออกมาพบปะกับพ่อแม่พี่น้องด้วยตนเอง เพื่อรับฟังปัญหาในชุมชนของท่าน หากท่านต้องการเห็นบ้านเมืองสงบสุขปราศจากการค้ายาและการทุจริตคอรัปชั่น หากท่านต้องการเห็นวันพรุ่งนี้ที่ดีกว่าของลูกหลาน กาเบอร์ 44 เลือกท่านรองบารมี เข้าไปเป็นตัวแทนของท่านในสภา ฯลฯ”
ท่านรองบารมีแวะทักทายกับชาวบ้านอย่างเป็นกันเอง ครั้นพอเห็นนักข่าวตามถ่ายภาพก็หยุดแวะทักคุณป้าแก่ๆคนหนึ่งที่ยืนอุ้มหลานอยู่เป็นกรณีพิเศษ “เป็นไงจ๊ะป้า ท่าทางยังแข็งแรงอยู่เลย ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วจ๊ะ”
“63 แล้วค่ะ”
“โอ้เหรอ แหมยังดูกระฉับกระเฉงอยู่เลยนะ เออ แล้วนี่ลูกชาย หรือว่าน้องชายจ๊ะ”