บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 5 หน้า 5
หงส์ยังคงคุกเข่าที่ลานฝึกงิ้ว หลงแอบเฝ้าดูอยู่ห่างๆไม่ไปไหน พอเห็นปลอดคนแล้วจึงแอบเข้ามาหา “ครึ่งชั่วยามแล้วครับ คุณหนู”
“กลับไปซะ ถ้าอาป๊าเห็นเข้าจะเป็นเรื่อง”
“เพราะผม คุณหนูถึงได้ถูกลงโทษ”
“ฉันผิดมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ อาม้า เฮียฉางตายก็เพราะฉัน”
“เราย้อนกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เราเลือกอนาคตของตัวเองได้”
“ทุกวันนี้ฉันคิดแค่ว่าจะทำยังไงให้คณะงิ้วไปรอดเท่านั้น ฉันไม่อยากผิดสัญญาที่ให้ไว้กับเฮียฉางก่อนตาย” หงส์ลุกขึ้น แต่เซเนื่องจากคุกเข่าเป็นเวลานาน
หลงเข้าไปประคองด้วยความอ่อนโยนทั้งสองสบตากัน ตกอยู่ในภวังค์ หงส์รีบผละออก กลัวว่าเถ้าแก่สุงจะมาเห็นเข้า หลงได้แต่มองตามจนลับสายตา
ลานฝึกงิ้ว กุ่ยควงทวนฉวัดเฉวียน หมวยเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง “ซ้อมหามรุ่งหามค่ำขนาดเนี้ย มือเฮียหายดีแล้วเหรอ”
กุ่ยอมยิ้ม “เผอิญได้ยาดีเลยหายไว ต้องขอบคุณคนที่ช่วยรักษาให้อั๊ว”
หมวยแอบปลื้ม เข้าใจผิดเป็นตุเป็นตะคิดว่ากุ่ยชมตัวเอง “ค่อยยังชั่วก็ดีแล้ว พรุ่งนี้เฮียจะได้แสดงเต็มที่”
“พูดอย่างกับจะมีคนดูงั้นแหละ”
“ถ้าอุปสรรคมันเล็ก ความสำเร็จมันจะใหญ่ไปได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย”
“มีสาระกับเค้าก็เป็นนะเนี่ย นึกว่าดีแต่ด่าๆๆ”
“ก็เฮียอยากทำตัวให้น่าด่าเองทำไมล่ะเอ้า! ยืนอู้อยู่ได้ ซ้อมต่อสิ”
กุ่ยบ่นพึมพำ “สวยก็ไม่สวย ยังจะด่าเก่งอีก” กุ่ยซ้อมงิ้วต่อ หมวยนั่งกอดอกคอยคุมกุ่ยอยู่
มุมลับตา เห็นอาซาแอบลอบสังเกตการณ์อยู่
คฤหาสน์เสี่ยเกา อาซารายงานสถานการณ์ที่โรงงิ้วให้เกาซึ่งกำลังกลิ้งลูกเหล็กในมือฟัง “ไอ้หนุ่มนั่นท่าทางไม่เอาไหน คณะเฟิ่งหวงคงสิ้นชื่อก็คราวนี้”
เสี่ยเกาหัวเราะในลำคอ “น่าเสียดาย...งิ้วอันดับหนึ่งของเยาวราชต้อง “จบ” ลงพร้อมๆกับผู้สืบทอดแก๊งหงส์ดำ”
“อีกไม่นานเถ้าแก่สุงคงต้องปิดโรงงิ้วยอมขายที่ดินหัวมังกรผืนนั้นให้เสี่ยแน่ๆ”
“ได้ที่ดินผืนนั้นเมื่อไหร่ อั๊วจะสร้างตึก 9 ชั้นเปิดทั้งบ่อนแล้วก็โรงน้ำชา เอาให้ใหญ่กว่าทุกที่ที่มีในเยาวราช แต่กว่าจะถึงวันนั้น อั๊วคงอดใจรอไม่ไหว”
“เสี่ยจะทำอะไรเหรอครับ”
เสี่ยเกายิ้ม มีแผนการในใจ