บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 17
โรงงิ้วเฟิ่งหวง แปะจางร้อนใจ สีหน้าเครียด หลังจากตามหาหงส์จนทั่วแต่ไม่พบ “อั๊วะให้คนในแก๊งกระจายกันออกตามหาคุณหนูจนทั่ว แต่ก็ไร้ร่องรอย”
“มีคนเห็นเจ้หงส์ครั้งสุดท้ายที่ศาลเจ้าก่อนจะหายตัวไป” กุ่ยเล่า
หมวยพล่าน “ต้องมีใครลักพาตัวเจ้หงส์แน่ๆ”
หวังสงสัย “เถ้าแก่เต็กอาจจะต้องการบีบให้คุณหนูหงส์สละตำแหน่งหัวหน้าแก๊งเลยจับตัวไป”
กุ่ยไม่เห็นด้วย “ตั้งแต่ตี๋เล็กตาย เถ้าแก่เต็กก็ซูบผอมตรอมใจ ป่วยกระเสาะกระแสะ รักษาเท่าไหร่ก็ไม่หาย... อั๊วะว่าไม่น่าจะใช่ฝีมือแก๊งกระเรียน”
“ถ้างั้นก็... เถ้าแก่เกา” หมวยเดา
“แก๊งค้างคาวจะจับตัวคุณหนูหงส์ไปทำไม” หวังไม่เข้าใจ
“สิ่งที่เถ้าแก่เกาต้องการมีเพียงแค่อย่างเดียวเท่านั้น...” แปะจางอ่านออกว่าเสี่ยเกาต้องการที่ดินหัวมังกร
หงส์เผลอหลับไปไม่รู้ตัว ด้วยความอ่อนเพลีย เสียงแส้เฆี่ยน หลงร้องลั่นดังโหยหวนเข้ามา “อ๊าคคคคค....”
หงส์สะดุ้งตื่น “อาหลง”
ผู้คุมไขกุญแจให้เสี่ยเกาเข้ามาหาหงส์ในคุก “เสียงไอ้หลงร้องโหยหวนอย่างกับหมูถูกเชือด หวังว่าคงจะไม่รบกวนคุณหนูหงส์มากจนเกินไปนัก”
“อั๊วะคงอยากฟังมากกว่านี้ ถ้ามันเป็นเสียงร้องของลื้อ”
เสี่ยเกาหัวเราะเบาๆ “ไม่รู้ว่าคนของคุณหนูจะทนไปได้สักอีกกี่น้ำ”
“จะฆ่าก็ฆ่าอั๊ว ปล่อยอาหลงไป เขาไม่เกี่ยวอะไรด้วย”
“อั๊วะปล่อยแน่ แค่คุณหนูเซ็นหนังสือฉบับนี้ ยกกรรมสิทธิ์ที่ดินหัวมังกรให้กับอั๊ว แล้วคุณหนูกับอาหลงก็จะเป็นอิสระทันที” เสี่ยเกายื่นหนังสือมอบกรรมสิทธิ์ให้หงส์
“ไปตายซะ”
“นังเด็กเมื่อวานซืน ปากดีนักนะ” เสี่ยเกาเงื้อมือจะตบปากสั่งสอนหงส์ หงส์เชิดหน้าขึ้น ไม่เกรงกลัว
แต่อาซาเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน “เถ้าแก่...”
“อะไรวะ”