บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 9 หน้า 4
อาซิ้มหรี่ตามอง เห็นสมุนเจ็งสับเปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว ก็ลุกพรวดขึ้น “ไม่ต้อง ! อั๊วไม่เป็นอะไรละ” อาซิ้มยิ้มแปลกๆแบบมีเลศนัย ก่อนเดินปร๋อ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หงส์มองอาซิ้มอย่างประหลาดใจ หันมาจะหยิบตะกร้าปิ่นโต ปิ่นโตวางผิดที่ไปจากเดิมเล็กน้อย หงส์ผิดสังเกตเล็กน้อย หิ้วตะกร้าปิ่นโต หันมองอาซิ้มเดินหายไปแล้ว
อาซิ้มลุกลี้ลุกลนแบบมีพิรุธมายังมุมกำแพง เจ็งก้าวออกมาจากมุมตึก ยื่นแบงก์เป็นปึกให้อาซิ้ม อาซิ้มตาโต รีบคว้าเงินหมับตามประสาคนแก่ขี้งก “เซี่ยเซี่ย (ขอบคุณ)” อาซิ้มรับเงินแล้ว รีบยัดใส่ในเสื้อ แล้วเดินหายไปในตรอกโกโรโกโสทันที
เจ็งบุ้ยหน้าให้สมุนคนที่สลับตะกร้าปิ่นโตตามไปปิดปากซะ สมุนเจ็งรับคำสั่ง รีบตามอาซิ้มไปทันที เจ็งยิ้มเหี้ยมเกรียม
หน้าร้านขายเครื่องเทศและของแห้งของเถ้าแก่ไช้ หงส์ส่งตะกร้าปิ่นโตมอบให้ไช้ซึ่งกำลังดีดลูกคิดอยู่ที่โต๊ะทำงานอยู่ “อาป๊าฝากของมาให้อาเจ็กไช้ค่ะ”
ไช้พยักหน้ารับรู้แบบส่งๆ แกล้งดีดลูกคิด ทำเป็นไม่สนใจ ยังคงน้อยใจสุงอยู่
“อะไร”
“อาป๊าบอกว่าอาเจ็กเห็นก็จะรู้เอง”
“อืม... อั๊วรู้ละ เอาวางไว้นั่นแหละ”
หลิวต้องเป็นฝ่ายรับตะกร้าปิ่นโตเอาไว้แทน “ฝากขอบคุณเฮียสุงด้วยนะ อาหงส์”
“ค่ะ อาซ้อ” หลิวผิดสังเกตในท่าทีเฉยชา มึนตึงของไช้ ไม่ดีใจที่เถ้าแก่สุงเอาของมาให้แม้แต่น้อย
“อาหลิว ลื้อหาน้ำชากับของว่างให้อาหงส์ด้วย เดี๋ยวอั๊วทำบัญชีเสร็จจะตามลงไป” ไช้หันไปพูดกับหงส์ “ตามสบายนะ อาหงส์”
หลิวพยักหน้ารับคำ แล้วรีบพาหงส์ลงไปรอข้างล่างก่อน
หลิวพาหงส์มานั่งที่โต๊ะด้านล่าง “ลื้ออย่าเพิ่งรีบกลับนะ อาหงส์ อยู่เจี๊ยะปึ่ง กินข้าวด้วยกันก่อน” หลงเข้ามาเห็นหงส์ก็ก้มหัวให้ หงส์ยิ้มด้วยความดีใจที่ได้เจอหลง หลิวพอดูออกว่าเด็กสองคนต่างมีใจให้กัน “อาหลง ลื้อมานั่งคุยเป็นเพื่อนอาหงส์ก่อน อั๊วจะเข้าครัวไปจัดของว่าง”
“ให้หงส์ไปช่วยด้วยดีกว่า”
“ไม่ต้องหรอก ลื้อนั่งอยู่ตรงนี้แหละดีแล้ว เข้าไปเกะกะอั๊วเปล่าๆ” หลิวยิ้มเข้าครัวไป เปิดโอกาสให้หงส์กับหลงได้คุยกัน
หลงนั่งลงตรงข้ามหงส์ เผลอจ้องตากัน ต่างฝ่ายต่างเขินอายเวลาที่เผลอสบตากัน