บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 15
ห้องทำงานเถ้าแก่สุง หงส์ถือซองเอกสารสีน้ำตาลใส่หลักฐานลายนิ้วมือตี๋เล็ก “หลักฐานที่อยู่ในซองนี่คงจะทำให้สมาชิกแก๊งหงส์ดำที่ถือหางอาเจ๊กเต็กตาสว่างกันเสียที”
หลงยังกังวล “เถ้าแก่เต็กคงไม่ยอมรับหลักฐานของนายน้อยแน่”
“ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย... ถ้าอาเจ็กเต็กเชื่อว่าตี๋เล็กบริสุทธิ์ก็ส่งตัวลูกชายไปพิสูจน์ลายนิ้วมือที่โรงพักสิ”
สัญชาตญาณหลงบอกว่าเรื่องนี้จะไม่จบลงง่ายๆ ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น หงส์รับสาย “ฮัลโหล...”
คฤหาสน์เมฆินทร์ เมฆินทร์คุยโทรศัพท์กับหงส์ “หนูหงส์เหรอ ฉันเอง”
หงส์แปลกใจเมื่อรู้ว่าเมฆินทร์โทรมา “สวัสดีค่ะท่าน”
เมฆินทร์หัวเราะในลำคอ “ขอบใจที่หนูยังจำคนแก่อย่างฉันได้”
“ท่านมีธุระอะไรให้หงส์รับใช้เหรอคะ”
“เรื่องมันยาวน่ะ คุยทางโทรศัพท์เห็นจะไม่สะดวก ฉันเลยอยากจะให้หนูมาพบฉันหน่อยอย่าปล่อยให้คนแก่ต้องคอยเก้อล่ะ...” เมฆินทร์หัวเราะอย่างมีเลศนัย
หงส์วางหูจากเมฆินทร์ขมวดคิ้ว
หลงแปลกใจ “ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ คนอย่างเมฆินทร์คงไม่ยกหูหาใครด้วยตัวเอง”
“ท่านให้ฉันไปพบที่ฉั่วเทียนเหลาคืนนี้”
หลงกับหงส์แปลกใจไม่แพ้กัน... เมฆินทร์มีธุระอะไร?
หงส์ก้าวเข้ามาในล็อบบี้ฉั่วเทียนเหลา หลงเดินตามหลังมา คอยคุ้มกันท่าทางระวังระไว จือกับเจ็งออกต้อนรับหงส์ที่ล็อบบี้ “ท่านรอคุณหนูอยู่ที่ห้องรับรองพิเศษ เชิญครับ”
จือเดินนำหงส์ไปยังห้องรับรองพิเศษที่อยู่ชั้นบน หลงจะขยับตาม แต่เจ็งเข้ามาขวางเอาไว้ “ลื้อเข้าไปไม่ได้”
“อั๊วมีหน้าที่ต้องคอยคุ้มกันนายน้อย”
“แต่นายอั๊วไม่ได้เชิญลื้อ ไอ้ลูกหมา”