บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 2
ห้องรับแขกบ้านเถ้าแก่สุง ไช้กระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะปัง โกรธควันออกหูที่ลูกน้องเสี่ยเกาข้ามถิ่นมาหาเรื่องครั้งแล้วครั้งเล่า ไช้เมากรึ่มๆ “อั๊วเหลืออดแล้วจริงๆ นับตั้งแต่นี้ อั๊วจะไม่ยอมปล่อยให้ไอ้เสี่ยเกา มันลูบคมอั๊วอีกต่อไป”
เต็กให้เหตุผล “ตามหลักก็ต้องเจรจากับฝ่ายนั้นดูก่อน ว่าเสี่ยเการู้เห็นเป็นใจด้วยหรือเปล่า หรือว่าพวกเด็กมันทำกันเอง”
“อาเต็กลื้อจะให้เจรจาอะไรกับมันอีก ยิ่งนับวันไอ้เสี่ยเกามันยิ่งกำแหง ถ้าไม่รีบตัดไฟเสียแต่ต้นลม อีกหน่อยมันนึกอยากจะทำอะไรก็ทำน่ะสิ”
เถ้าแก่สุงออกความเห็น “อั๊วเห็นด้วยกับอาเต็ก”
“พี่ใหญ่ ลื้อเป็นพี่ประสาอะไร กองไหนขี้กองไหนไส้ ลื้อแยกไม่ออกแล้วเหรอ มันทำอะไรอั๊วบ้าง ลื้อก็เห็น หรือต้องรอให้มันส่งคนมาฆ่าอั๊วก่อน ลื้อถึงจะพอใจ”
เถ้าแก่สุงปราม “อาไช้! อั๊วเป็นถึงนายกสมาคมเลือดมังกร ทำอะไรผลีผลามได้ที่ไหน เมื่อไหร่ลื้อจะเลิกวู่วามเสียที ความหุนหันพลันแล่นของลื้อจะทำให้พี่น้องเราต้องเดือดร้อน”
“เป็นไงเป็นกันสิ อั๊วไม่กลัวหรอก เวลาเปลี่ยนใจคนก็เปลี่ยน ลื้อไม่ใช่เฮียสุงคนเดิมที่อั๊วเคยรู้จักอีกแล้ว อั๊วอยากจะรู้นัก ถ้าเป็นเมื่อสามสิบปีก่อนลื้อจะพูดอย่างนี้มั้ย”
เถ้าแก่สุงมองภาพรูปถ่ายสามคน เถ้าแก่สุง เต็ก ไช้ ที่แขวนอยู่ข้างฝา แล้วคิดถึงเรื่องเมื่อสามสิบปีก่อน
ในอดีต ไช้เมื่อครั้งยังเป็นจับกัง ถูกตี๋เพ้ง อันธพาลขาใหญ่ในเยาวราชขณะนั้น ร่างล่ำมาก กระทืบปางตาย
“ไอ้ไช้ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน มึงกล้ามากำแหงกับกูเหรอ หากินในถิ่นกูก็ต้องแบ่งให้กูบ้างสิโว้ย เฮ้ย! ไปค้นตัวมัน”
ตี๋เพ้งบุ้ยหน้า ให้ลูกน้องไปค้นเงินมาจากตัวไช้ไปให้หัวหน้า เต็กอยู่ในเหตุการณ์แต่ไม่กล้าเข้าไปช่วย
“เงินทำทุนอั๊ว อย่าเอาไป”
เถ้าแก่สุงเข้ามาอย่างเท่ห์พร้อมด้วยพ่อของภรพ ทรงกลด ธามและคณิน “ไอ้ตี๋เพ้ง!!! คืนเงินให้อาไช้น้องชายอั๊วไปซะ”
“ไอ้หน้าอ่อน! มึงกล้าสั่งกูเหรอ” ตี๋เพ้งหัวเราะ “ก็ได้! กูจะคืนเงินให้น้องมึงก็ได้แต่มึงต้องมาวัดกับกูตัวต่อตัว มึงกล้ามั้ยล่ะ ไอ้ลูกหมา”
พ่อของภรพ ทรงกลด ธามและคณินเตรียมลุยเต็มที่
เต็กเกลี้ยกล่อม “เฮียสุงใจเย็นๆก่อน ค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้ คนกันเองทั้งนั้น”
“ลื้อไม่ต้องห้ามอั๊วะ อาเต็ก!” เถ้าแก่สุงท้าตี๋เพ้ง “มึงจะเอามีดหรือปืน”