บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 12 หน้า 3
“พี่ฉัตรรู้ตัวมั้ยคะว่าเวลาพี่ฉัตรพูดถึงคุณจิ สีหน้าแววตาพี่ดูมีความสุขมาก ชบาไม่เห็นพี่เป็นแบบนี้มานานมากแล้วนะคะ”
ฉัตรชนกปั้นหน้ากลบเกลื่อน “หน้าพี่ก็เป็นเหมือนทุกวันนั่นแหละ”
“ไม่จริงค่ะ พี่ฉัตรอย่ามาปิดชบาเลย พี่ฉัตรต้องแอบคิดอะไรกับคุณจิอยู่แน่ๆ เลยใช่มั้ยคะ”
“คุณจิเธอเป็นคนน่ารัก ใครอยู่ใกล้ก็คงอดที่จะรู้สึกดีกับเธอไม่ได้ แต่ระหว่างพี่กับคุณจิมันไม่มีทางเป็นอย่างอื่นมากกว่าเพื่อนไปได้หรอก เพราะคุณจิเธอมีแฟนแล้ว ส่วนพี่ก็แต่งงานแล้วชบาก็รู้”
“น่าเสียดายนะคะ คุณจิเธอเป็นคนน่ารักจริงๆ พี่ฉัตรไม่น่าพลาดไปแต่งงานกับพี่เกษเลย ไม่งั้นชบาจะเชียร์ให้พี่ฉัตรจีบคุณจิ อย่างพี่ฉัตรเนี่ยเค้าเรียกว่ามีเมียผิดคิดจนเมียตาย”
ฉัตรชบาทำหน้าเซ็งๆ ใส่ฉัตรชนก ในที่ขณะที่ฉัตรชนกทำหน้าเซ็งกว่าเมื่อนึกถึงเกษณีย์
จิดาภานั่งคิดถึงตอนที่ฉัตรชนกใส่ยาให้ แล้วก็ต้องสะดุ้ง เพราะเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น จิดาภาเดินไปเปิดประตู เห็นอัคคียืนยิ้มกว้างอยู่หน้าห้อง
“จะมาทำไมไม่บอกก่อนล่ะค่ะ”
“เมื่อตอนกลางวันผมจะบอกคุณแล้ว แต่คุณไม่มีเวลาฟังผมเลย ผมก็เลยต้องจู่โจมอย่างนี้ยังไงล่ะ” อัคคีกอดหญิงสาวหลวมๆ
จิดาภาแกะมืออัคคีอออก แล้วเดินนำอัคคีมานั่งที่โซฟาตามเดิม อัคคีนอนหนุนตักจิดาภา แล้วจับมือจิดาภามาหอม
“ยังหอมเหมือนเดิมเลย”
“คุณเป็นแบบนี้ค่อยเหมือนอัคคีคนเดิมหน่อยนะคะ นานแล้วนะคะที่ฉันไม่ได้เห็นคุณเป็นแบบนี้”
อัคคีถามอ้อนๆ “เมื่อไหร่คุณจะลาออกจากบริษัทไอ้ฉัตรชนกซะที”
จิดาภาตบปากอัคคีไปเบาๆ “เรียกเค้าไอ้ได้ยังไงคะ ไม่น่ารักเลย”
“โอเคๆ ไม่เรียกไอ้ก็ได้” อัคคีประชด “เมื่อไหร่คุณจะลาออกจากบริษัทคุณฉัตรชนกซะที”
จิดาภายิ้มขำๆ “ฉันกำลังคิดว่าจะลาออกอยู่เหมือนกันค่ะ เพราะคนที่ฉันจะสืบความลับ เค้าไม่ได้ไปทำงานที่นั่นแล้ว อยู่ไปก็คงไม่มีประโยชน์อะไร”
“ถ้าคุณลาออกแล้วแต่ยังไม่อยากกลับเชียงใหม่ ก็ไปทำงานที่บริษัทผมได้นะ ตอนนี้ผมย้ายพนักงานที่เชียงใหม่ มาประจำที่ออฟฟิศกรุงเทพหมดแล้ว โปรเจ็คใหม่ก็กำลังจะเริ่ม คุณไปช่วยงานผมดีกว่า อย่าไปช่วยไอ้...” จิดาภามองอัคคีตาเขียว อัคคีรีบเปลี่ยนสรรพนามที่เรียกฉัตรชนกทันที ...นายฉัตรชนกเลย”
“ช่วงนี้งานคุณฉัตรชนกก็กำลังยุ่ง ถ้าฉันลาออกกะทันหันเค้าคงแย่เหมือนกัน”