บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 16 หน้า 2
เกษณีย์นึกถึงเงินก็ตาโต ปรับเสียงหวาน “ชั้นจะรีบหาเวลาว่างเข้าไปนะคะเสี่ย ขอบคุณนะคะที่นึกถึง” เกษณีย์พูดเพื่อรักษามิตรภาพกับเสี่ยเป้า เพราะรู้ว่าเสี่ยเป้าคือแหล่งเงินมหาศาล
เสี่ยเป้ายิ้มที่เกษณีย์กำลังตกเป็นเหยื่อของเค้า “ผมจะรอก็แล้วกัน ผู้หญิงสวยๆดวงดี แถมมือขึ้นอย่างคุณเกษเนี่ยผมชอบ” เสี่ยเป้าวางสายยิ้มพอใจ
ในห้องสลัวๆ พัฒนะนั่งอยู่ที่มุมหนึ่ง
เกษณีย์เข้ามา “คุณทำงานพลาด”
“ใครจะไปรู้ว่ามันปกป้องนังนั่นขนาดนั้น คงจะรักกันมากสิท่า ถึงกับเอาชีวิตเข้าแลก”
“มันไม่ใช่คนรักของอัคคี”
“แต่ผมว่าใช่”
“ชั้นไม่ได้มาเพื่อเถียงเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ในเมื่อแผนของคุณไม่สำเร็จ แล้วทีนี้จะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้เสี่ยเป้า ยังติดอยู่อีกตั้ง 5 ล้านไม่ใช่เหรอ”
“ก็หามาให้ผมสิ แค่ 5 ล้าน ไม่น่าจะยากอะไร”
“พูดง่ายนี่ ชั้นให้คุณไป 5 ล้านแล้วนะ ยังจะมีหน้ามาขอเพิ่มอีกเหรอ”
“คุณก็รู้ว่าถ้าคุณหาให้ผมไม่ได้ คุณจะต้องเจอกับอะไร อย่าลืมสิว่าผมกำความลับอะไรของคุณอยู่ ถ้าไม่อยากถูกเปิดโปงว่าเป็นคนจ้างวานฆ่านังวรรณิศาก็รีบหาเงินมาให้ผมซะดีๆ ไม่งั้น...”
เกษณีย์แทรกขึ้น “ไม่ต้องมาขู่ชั้น”
“ผมไม่ได้ขู่ คนอย่างผมพูดจริงทำจริง ถ้าไม่อยากเดือดร้อนก็หาเงินมา ไม่งั้นเรื่องชั่วๆของคุณ ได้รู้กันทั่วแน่”
เกษณีย์ยิ้มเยาะ “สภาพแกตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับหมาจนตรอก จะไปมีปัญญาอะไร”
“ในเมื่อผมไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อแลกกับการทำลายชีวิตคุณ ผมว่ามันคุ้มซะยิ่งกว่าคุ้มอีก”
“แก...” เกษณีย์แค้นที่ทำอะไรพัฒนะไม่ได้
เกษณีย์ขึ้นรถท่าทางหงุดหงิดทุบพวงมาลัยเพื่อระบายความโกรธ “ไอ้พัฒนะ ชั้นไม่เก็บแกไว้แน่...” เกษณีย์คิดเรื่องพัฒนะก็ยิ่งเครียด
ที่โรงพยาบาล อัคคีครุ่นคิดเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งตอนโดนยิง ทั้งเรื่องที่เกษณีย์พูด