บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 7 หน้า 5
ฉัตรชนกกำลังเซ็นเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงาน จิดาภายืนรอรับเอกสารกลับอยู่ใกล้ๆ เสียงเตือนข้อความเข้าของมือถือฉัตรชนกดังขึ้น ฉัตรชนกหยิบมือถือมาเปิดดู เห็นเป็นรูปอัคคีนอนกอดฉัตรชบาอยู่
ฉัตรชนกตกใจกับภาพที่เห็นมาก “ชบา!”
“มีอะไรเหรอคะ” จิดาภายื่นหน้าเข้ามาดูภาพในมือถือของฉัตรชนก ทันทีที่เห็นภาพ จิดาภาก็ชะงักอึ้งไป “อัคคี!”
ฉัตรชนกแปลกใจ “คุณรู้จักอัคคีด้วยเหรอ”
จิดาภาอึกอักคิดหาคำแก้ตัว “เอ่อ...ฉันเป็นคนเชียงใหม่ แล้วคุณอัคคีก็กว้างขวางในเชียงใหม่ ไม่มีคนเชียงใหม่คนไหนไม่รู้จักเค้าหรอกค่ะ แล้วนี่คุณฉัตรชบาน้องสาวคุณเหรอคะ”
“ใช่ครับ นายอัคคีมันทำอะไรชบา!” ฉัตรชนกโกรธกดโทรศัพท์หาอัคคีแต่โทรไม่ติด “อัคคีปิดเครื่อง ไม่ว่ามันจะจับชบาไปไว้ที่ไหน ผมจะต้องพลิกแผ่นดินหามันให้เจอให้ได้! แล้วถ้ามันทำอะไรชบา ผมก็จะเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด!”
ฉัตรชนกกำโทรศัพท์มือถือไว้ในมือแน่น ทั้งโกรธทั้งเป็นห่วงน้อง จิดาภาไม่สบายใจกับสิ่งที่อัคคีกำลังทำอยู่
จิดาเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน แล้วรีบหยิบมือถือมากดโทรออก “คุณอดุลย์คะ เที่ยงนี้มาพบฉันที่ร้านอาหารข้างออฟฟิศฉันหน่อยนะคะ” จิดาภากดวางสาย สีหน้าไม่สบายใจ
อดุลย์นั่งรอจิดาภาอยู่ในร้านอาหาร ครู่หนึ่ง จิดาภาก็เดินเร็วๆ เข้ามานั่ง สีหน้าร้อนใจ
“คุณจิมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ”
“อัคคีเป็นคนจับตัวคุณฉัตรชบาไปจริงๆ ค่ะ”
“คุณจิแน่ใจนะครับ”
“แน่ใจสิคะ วันนี้อัคคีส่งรูปที่เค้านอนอยู่กับคุณฉัตรชบามาให้คุณฉัตรชนกดู ฉันเห็นกับตาตัวเองเลยว่าเป็นอัคคีจริงๆ”
“จริงเหรอครับ!”
จิดาภาเสียใจ “อัคคีทำแบบนั้นกับคุณฉัตรชบาได้ยังไง ถ้าเค้าบังคับขืนใจคุณฉัตรชบา เค้าก็เลวไม่ต่างจากพวกที่ทำร้ายวรรณิศา”
“ผมรู้จักอัคคีมาตั้งแต่เด็ก อัคคีไม่ใช่ผู้ชายที่จะข่มเหงผู้หญิงอย่างนั้นได้”
“คุณอดุลย์รีบเข้าไปดูอัคคีที่เกาะเถอะค่ะ ฉันไม่อยากให้เรื่องมันเลวร้ายมากไปกว่านี้”
“พรุ่งนี้ผมจะรีบไปแต่เช้าเลยครับ”
“ฉันขอไปด้วยนะคะ”
“คุณจิคอยดูสถานการณ์ทางคุณฉัตรชนกอยู่ที่นี่ดีกว่าครับ ผมว่าคุณฉัตรชนกคงไม่อยู่เฉยๆ แน่”